Олар Исраильде арам шейлернен огъраштылар, якъынларынынъ апайларынен ороспулыкъ эттилер, Мен оларгъа буюрмагъан шейлерни айтып, Меним Адымдан ялан айттылар. Мен буны билем, Мен бунъа шаатым! – дей РАББИ.
О, манъа джевапланды ве: – Исраиль ве Ехуда халкъынынъ гуналары пек чокъ, къабааты пек буюк. Мемлекет къангъа толды, шеэр акъсызлыкъкъа толудыр. Олар: «РАББИ мемлекетни ташлап кетти. РАББИ ич бир шейни корьмей», – дейлер.
Бу кунни ким уфакъ деп саяр? Зеруббавелнинъ къолундаки ташкъа ве къуруджылыкъ саркъмасына бу еди козь къуванчнен бакъа. (Олар бутюн ер юзюни корьген РАББИнинъ козьлеридир.)
Шунынъ ичюн, бельгиленген вакъыттан эвель, Рабби кельмегендже, асыл суд этменъиз. О келип, къаранлыкъта сакълангъан шейлерни чыкъараджакъ, юректеки ниетлерни ачаджакъ. О вакъытта эр ким Алладан озюне ярашкъан макътавны аладжакъ.