14 – Онынъ ичюн бакъынъыз! – дей РАББИ. – Ойле куньлер келеяталар ки, о заман: «Исраиль огъулларыны Мысыр топрагъындан чыкъаргъан РАББИ тиридир!» – айткъанлар тапылмайджакълар.
Лякин инсан киби оледжексинъиз, эр бир башлыкъ киби тюшеджексинъиз!»
– Мен – РАББИм, сенинъ Алланъдырым. Мен сени Мысыр топрагъындан, сен къуллукъ эткен ерден алып чыкътым.
– Бакъынъыз, Мен оларны эписи мемлекетлерден, ачувнен, гъазабымнен, буюк хышымнен къувалагъан ерлерден топлайджагъым ве бу ерге къайтараджагъым, оларгъа къоркъусыз яшайыш береджегим.
Мен сени Мысыр топракъларындан чыкъардым, къуллукъ еринден сени сатын алдым, сенинъ огюнъде Мусаны, Харунны ве Мерьемни йибердим.
Унутма: сен де Мысыр топрагъында къул эдинъ, ве Алланъ олгъан РАББИ сени сатын алды. Шунынъ ичюн бугунь санъа бу шейни эмир этем.
Сен душманларынъа къаршы дженк этмек ичюн чыкъып, онынъ атлары, дженк арабалары ве ордусы сенинъкиден чокъ олгъаныны корьсенъ, олардан къоркъма. Сени Мысыр топрагъындан чыкъаргъан Алланъ олгъан РАББИ сеннендир.