20 Сени бу халкъ ичюн къавий бакъыр дивар киби этеджегим. Олар санъа къаршы дженк этеджеклер, амма енъалмайджакълар. Мен янынъда оладжагъым, сени къорчалап, къуртараджагъым, – дей РАББИ.
Макътав йырларыны айтынъыз Аллагъа, макътав йырланъыз! Макътав йырларыны айтынъыз Падишамызгъа, макътав йырланъыз!
Къоркъма! Мен янынъдадырым! Дешетке къалма! Мен Алланъдырым! Мен сени къавийлештиририм, санъа ярдым этерим, онъ къолумнен санъа адалет берерим.
Мына, Рабби Озю сизге алямет береджек. Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, адыны Иммануэл къояджакълар.
Олардан къоркъма. Мен сенинъ янынъда оладжагъым ве олардан къуртараджагъым, – деди РАББИ.
Вай-вай-вай! Башыма беля! Ах, анам! Сен мени догъып, давалашкъан адам олдым, бутюн ернен къавгъалаштым! Не борджкъа бердим, не борджкъа алдым, лякин мени эр кес къаргъай.
– Я РАББИ, Сен эр шейни билесинъ! Мени акъылынъа кетир ве кель манъа, мени къувалагъанларны джезала. Чокъ сабырлы олгъанынъ ичюн, джанымны алма. Сенинъ ичюн ашалангъанымны биль.
Ерусалим запт этильмегендже, Йирмея къаравуллар азбарында къалды. Мына, Ерусалим запт этильди.
Йирмея акъкъында исе Вавилон падишасы Невукъаднеццар къаравулларнынъ башлыгъы Невузарадангъа:
Сизлер къоркъкъан Вавилон падишасындан къоркъманъыз. Ондан къоркъманъыз, – дей РАББИ. – Мен сизнен! Сизлерни къорчалайджагъым, онынъ къолундан къуртараджагъым.
– Халкъымнынъ ёлларыны сынап, бильмек ичюн, сени оларнынъ арасына ерлештирдим, бир къале киби эттим.
Лякин Мен санъа да къатты бетни ве къатты манълайынъны береджегим, ве сен оларгъа ошайджакъсынъ.
Сенинъ манълайынъны эльмаз киби къавий, чакъмакъташ киби къатты япаджагъым. Олар исьянджы халкъ олса да, оларнынъ огюнде къоркъма, олар ичюн дешетленме.
– Бизим санъа бунъа джевап бермеге кереги ёкъ. Башымызнынъ язысы олса, биз ибадет эткен Алламыз бизни къызгъан соба атешинден къуртара биле ве сенинъ къолунъдан да, падиша, къуртарыр.
Рабби сенинъ рухунънен бирликте олсун! Эйилик сизнен олсун!