16 Сёзлеринъ огюме келип-кечмез, мен оларны юттым; олар манъа къуванч, юрегиме шенълик олды. РАББИ, Ордуларнынъ Алласы! Адынънен адлангъаным.
Сонъра бутюн халкъ, оларгъа айтылгъан сёзлерни анълап, ашамагъа-ичмеге, башкъаларынен пайлашмагъа, буюк къуванчнен байрам этмеге кетти.
О, берген эмирлеринден ве низамнамелеринден мен айырылмадым, Онынъ сёзлерини юрегимде сакъладым.
Я РАББИ, падишаны къуртар, Сени чагъыргъан кунюмизде бизге джевап бер!
Не ичюн шашкъан бир адамгъа, къуртармагъа кучю олмагъан аскерге ошайсынъ? Лякин, я РАББИ, эписи бир Сен арамыздасынъ, Адынънен адланамыз. Бизни быракъма!
Инсан огълу, Мен санъа айтаджакъларымны динъле! Шу инат халкъ киби, инат олма. Агъзынъны ач да, Мен санъа береджек шейни аша.
Эй, “Якъупнынъ эви” деп адландырылгъанлар! РАББИнинъ сабыры биткенми? Онынъ япкъанлары шойлеми?» Меним сёзлерим догъру яшагъан адамларгъа файдалы дегильми?