1 Къургъакълыкъ акъкъында РАББИнинъ Йирмеягъа берген хабери.
Оны бакъымсыз къалдырып, кетеджегим; не пыталаджакъ, не чапаланаджакъ. Тикенлер ве кийик отлар оны басып аладжакъ; ягъмур булутларына онъа сув бермемеге буюраджагъым.
О, акъкъан сувлар янында сачылгъан, дерья янына тамыр аткъан терекке ошар, къара сыджакътан къоркъмаз. Япракълары ешиль, къургъакълыкъ заманда къасеветленмез, мейва бермекни токътамаз.
Онынъ ичюн ягъмурлар кесильди, баарь ягъмуры да ягъмады. Сенинъ бетинъ – ороспунынъ бетидир, ич де утанмадынъ-арланмадынъ.
Сизден буларны акъсыз япкъанларынъыз алды, бу эйиликни сизден гуналарынъыз узакълаштырды.