22 «Булар неден башыма кельди?» – ичинъден дейджексинъ. Гуналарынънынъ чокълугъындан этегинъ ачылды, аврет ерлери корюндилер.
Ашшур падишасы мысырлыларны ве хушлуларны сюргюн эткенде, олар ойле де оладжакъ. Яшы-къарты чыплакъ ве ялынаякъ, аврет ерлерини ачып, кетеджеклер. Мысырлылар ичюн бу буюк масхаралыкъ оладжакъ.
Шунынъ ичюн Рабби Сион къызларынынъ башларыны тыраш этеджек, масхаралыгъынъызны РАББИ ачаджакъ.
Эй, къасеветсиз яшап, назлы олгъан, ичинден: «Манъа тенъ кельген дюньяда ёкътыр, тул къалмайджагъым, балаларымнынъ ольгенини корьмейджегим», – деген! Буны динъле:
Шунынъ ичюн урбанънынъ этеклигини чыкъараджагъым, бетинъе къадар котереджегим, аврет ерлеринъни ачыкъ этеджегим.
Олар пейгъамберлик эткен халкъ къылычтан ве ачлыкътан гъайып олып, Ерусалимнинъ сокъакъларында ятаджакълар. Оларны да, апайларыны, огъулларыны, къызларыны да комеджек кимсе олмайджакъ. Япкъан яманлыкъларыны озьлерининъ башларына тюшюреджегим.
– «РАББИ, бизим Алламыз бизге буларны не ичюн япты?» – деп сорагъанларгъа бойле джевап бер: «Менден вазгечтинъиз, мемлекетинъизде ябанджы аллаларгъа хызмет эттинъиз, шунынъ ичюн де сизинъ олмагъан мемлекетте ябанджы аллаларгъа хызмет этеджексинъиз».
Ерусалим буюк гуна япты, онынъ ичюн арам олды; оны шуретлеген эр кес, айыбыны корип, энди оны мыскъыллайлар; шеэр озю де ич чекип, юзюни чевире.
урбаларынъны устюнъден чыкъараджакълар, гузель къыйметли шейлеринъни тартып аладжакълар.
Эфраим де бойле дей: «Мен бай олдым, чокъ барлыкъ топладым, Бутюн эткен ишлеримде гуна сайыладжакъ ич бир къабаатны тапамайджакълар».
Шимди ойнашларынынъ огюнде масхарасыны ачаджагъым, ич кимсе оны къолумдан къуртарамайджакъ.
Ёкъса, Мен оны чыр-чыплакъ союндыраджагъым, догъгъан куню олгъаны киби этеджегим, бош сахра киби япаджагъым, оны къуру топракъкъа чевиреджегим ве сувсузлыкътан ольдюреджегим.
Оларнынъ анасы ороспулыкъ этти, оларгъа юкке къалгъан къадын масхара олды. О: «Ойнашларым манъа отьмек, сув, юнь, кетен, зейтюн ягъы, ичимликлерни берелер. Мен оларнынъ артындан кетеджегим», – деди.
– Мен санъа къаршы чыкъам! – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Урбаларынънынъ этегини бетинъе котерип, халкъларгъа аврет ерлеринъни корьсетеджегим, айыбынъны падишалыкъларгъа ачаджагъым.
Шу вакъыт Мен лампатларнен бутюн Ерусалимни гъайретнен бакъып чыкъаджагъым ве шарапнынъ къою тортасына ошагъан къопай адамларны, «РАББИ не яхшылыкъ, не яманлыкъ япар», – юреклеринде айткъанларны джезалайджагъым.
Сен: «О айткъаныны РАББИ дегенми, демегенми, насыл танып олурмыз?» – деп тюшюнмек мумкюнсинъ.
Юрегинъде: «Бу миллетлер менден буюк. Мен оларнынъ мал-мулькюни насыл этип тутып аладжагъым?» – деп башласанъ,
Сен ичинъден: «Бу байлыкъны манъа къуветим ве буюк къудретим кетирди», – деме деп,