1 РАББИ манъа: – Бар да, озюнъе кетен бир къушакъ сатын ал. Оны белинъе сар, сувгъа къойма, – деди.
РАББИ деди ки: – Къулум Ешая чыплакъ ве ялынаякъ учь йыл юргени – мысырлыларгъа ве хушлуларгъа ишарет ве алямет олсун.
Къушакъ адамнынъ белине насыл якъын олса, бутюн Исраиль халкъыны ве бутюн Ехуда халкъыны Озюме якъынлаштырдым, – дей РАББИ. – Олар Меним халкъым, намым, макътав йырым ве дюльбер шуретим оладжагъыны истедим, амма олар Мени динълемедилер.
– Тур, чёльмекчининъ эвине бар, санъа анда хабер береджегим.
РАББИ манъа бойле деди: – Бар, чёльмекчиден бир балчыкъ бардакъ сатын ал. Халкънынъ ве руханийлернинъ акъсакъалларыны чагъыр
– РАББИ манъа бойле деди: Озюнъе тыршав ве боюндырыкъ яп ве бойнунъа кечир.
– Ехудалыларнынъ козю огюнде эки балабан таш ал да, Тахпанхесте ерлешкен фыравун эвининъ киришинде балчыкъ ичине сакъла
О, алдымызгъа киргенинен, Павелнинъ къушагъыны алды да, озюнинъ къол-аякъларыны багълап: – Мукъаддес Рух буны айта: «Ерусалимдеки еудийлер бу къушакънынъ саибини бойле багълап, халкъларынынъ къолуна береджеклер», – деди.
Эски заманларда Алла бир къач кере тюрлю ёлларнен баба-деделеримизге Озь истеклерини пейгъамберлернинъ ярдымынен бильдире эди.