16 Халкъыма Баалнынъ адынен ант этмеге огреткенлери киби, Меннен, РАББИнинъ Адынен ант этмеге ве халкъымнынъ ёлундан юрмеге огренселер, халкъымнынъ арасында яшамагъа ерлери оладжакъ.
– Эй, ярем! Фыравуннынъ дженк арабасына екильген аткъа ошатам сени!
Чокъ халкълар келип, бойле дейджек: – Айдынъыз, РАББИнинъ дагъына котерилейик, Якъуп Алласынынъ Эвине кирейик. О бизге Озь ёлларыны корьсетеджек, ве бизлер Онынъ ёлларындан юреджекмиз. О заман РАББИ Сиондан Къанунны огретеджек, Ерусалимден Озь Сёзюни ёллайджакъ.
– Мен, РАББИ, сени адалетнен чагъырдым. Сени къолунъдан тутаджагъым ве къорчалайджагъым. Сенинъ ярдымынънен инсанларгъа васиет береджегим, миллетлерге ярыкъ оладжакъсынъ:
Озюмнен ант этем, агъзымдан чыкъкъан сёз догъру ве ич денъишмез. Эр тиз огюме чёкеджек, эр тиль Меннен ант этеджек.
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
Ер юзюнде озюне багъышлав къыдыргъан Ишанчлы Алланынъ багъышлавыны къыдыраджакъ; ер юзюнде ант эткен Ишанчлы Алланен ант этеджек. Эвельки сыкъынтылар унутыладжакъ, козюмден сакъланаджакълар.
– Я РАББИ! Сен меним кучюмсинъ, беля куню мени къорчалайсынъ ве сакълайсынъ. Дюньянынъ кенарларындан Санъа халкълар келип: «Деделеримиз бизге къалдыргъанлары – ялынъыз яланлар, бош шейлер ве файдасыз путлар, – дейджеклер.
Амма Мен джезаламагъа истеген халкъ яман ишлеринден къайтса, Мен де онъа япаджакъ яманлыкътан вазгечем.
О заман Ерусалимге «РАББИнинъ тахты» дейджеклер. Эписи халкълар РАББИнинъ Намы ичюн Ерусалимде топланаджакълар, яман юреклерининъ инатлыгъына коре бир даа арекет этмейджеклер.
РАББИнинъ Адынен ант этип, акъикъатнен, адалетнен ве догърулыкънен ант этеджексинъ; Рабби халкъларгъа яхшылыкъ этеджек, ве олар Оны макътайджакълар.
РАББИнинъ Адынен ант этселер де, ялан айтып емин этелер.
– Насыл этип, санъа буны багъышлайым? Огъулларынъ Менден вазгечтилер, алла олмагъанларынен ант этип башлады. Мен оларны тойдура эдим, олар исе ороспулана, топ-топ ороспуларнынъ эвлерине бара эди.
РАББИ бойле дей: – Туткъан ёлларынъызда токътанъыз, бакъынъыз, эвельки ёллар акъкъында сораштырынъыз, догъру ёл къайда олгъаныны тапынъыз да, о ёлнен кетинъиз. О заман джанларынъыз ичюн раатлыкъ ерини тападжакъсынъыз. Амма олар: «О ёлнен кетмейджекмиз», – дедилер.
Эм эвлернинъ тёпелеринде коклернинъ ордусына ибадет эткенлерни, эм РАББИге садыкълыгъына ант этип, шу аньде Милкъомгъа садыкъ къалгъанларны,
Лякин Мен къулларыма пейгъамберлерге айткъан сёзлерим ве буюргъан низамнамелерим деделеринъизнинъ яшайышларында беджерильди. О вакъыт олар Манъа тёвбенен къайтып: «Ордуларнынъ РАББИси бизни яшайыш ёлларымыз ичюн ве япкъан ишлеримиз ичюн джезалады», – дедилер.
– О куню чокъ халкълар РАББИге къошуладжакъ ве Меним халкъым оладжакъ. О заман Мен аранъызда яшайджагъым. О вакъыт сиз Ордуларнынъ РАББИси мени ёллагъаныны биледжексинъиз.
Амма багъчадаки зейтюн терегининъ базы пытакълары сындырылгъан олса, сен исе, кийик зейтюн пытагъы олып, оларнынъ арасына ашылангъан ве тамырдан кельген терекнинъ шырасына къошулгъан олсанъ,
Язылгъаны киби: – Озюмнен ант этем, – дей Рабби. – Эр бир тиз Меним алдымда чёкеджек, Аллагъа эр бир тиль шукюр этеджек.
Биз Алланен берабер чалышамыз, сизлер исе – Алланынъ тарласы, Алла къураяткъан бинасынъыз.
Аранъызда къалгъан халкъларнен достлашманъыз, аллаларынынъ адларыны анъып кечменъиз, аллаларынен емин этменъиз ве оларгъа табынып хызмет этменъиз.
Геджени мында кечир. Ярын исе, о санъа аркъа олмагъа истесе, аркъа олсун, эгер санъа аркъа олмагъа истемесе, РАББИнен ант этем, мен санъа аркъа олурым! Сен сабагъа къадар ят.