11 Оны харап сахрагъа чевирдилер; йыкъыкъ олып, о, огюмде агълай, бутюн мемлекет харап олды. Кимсенинъ иши де ёкъ.
Матем эвине бармакъ шенълик олгъан эвге бармакътан яхшыдыр, чюнки эр бир адамнынъ сонъу будыр. Сагъ олгъанлар шуны акъылларында тутсун.
Шунынъ ичюн устьлерине къызгъын ачувыны тёкти, шиддетли дженкни ёллады. Чевре-четлерини атеш сарды, амма олар анъламай эди, оларны якъа эди, амма фаркъына бармадылар.
Догъру адам олип кеткенде, кимсе эмиет бермей, эйи юрекли адамлар дюньяны терк этелер, бунынъ не ичюн олгъаныны кимсе анъламай. Бойледже, Рабби догъру адамны яманлыкътан айыра,
Иште, хабер эшитиле, шималь мемлекетинден буюк гудюрди келе! Ехуда шеэрлерини харап этеджек, шакъалларгъа юва япаджакъ.
Сени бильмеген халкъларгъа гъазабынъны тёк, Адынъны чагъырмагъан миллетлерге ачувынъны ягъдыр. Олар Якъупны ашадылар, оны ашап битирип, ёкъ эттилер, яшагъан ерини харап эттилер.
– Ехуда агълай, шеэр къапулары йыкъылды, ер устюнде ята-ята къарардылар; Ерусалимде къычырувлар котериле.
Бу шеэрни харап этеджегим, оларны корьгенлер хор бакъаджакълар. Андан эр кечкен шашып къаладжакъ, шеэрден къалгъан йыкътырмагъа бакъып, сызгъыраджакъ.
Мемлекет ороспулыкъкъа толу, къаргъыш ичюн окюр-окюр агълай, чёль отлакълары къуруды. Олар яманлыкъ япмагъа ниетленелер, яланда кучь тапалар.
Бутюн бу топракъ бакъымсыз ве харап оладжакъ. Бу халкълар Вавилон падишасына етмиш йыл девамында хызмет этеджеклер.
Беля артындан беля келе: бутюн мемлекет бошап къалды, чадырларым апансыздан йыкъылды, перделерим бир аньде ёкъ олды.
РАББИ бойле дей: – Бутюн мемлекет бакъымсыз оладжакъ, амма бутюнлей йыкъылмайджакъ.
Мемкелет агълайджакъ, юкъарыдаки коклер къарараджакъ. Мен айттым, къарар эттим, пешман этмейджегим, ниетимден къайтмайджагъым.
Эй, Ерусалим! Джезагъа къулакъ ас, ёкъса, Мен сенден узакълашырым, сени бакъымсыз топракъкъа чевиририм, анда кимсе яшамайджакъ.
Дагълар ичюн агълап къычыраджагъым, чёль отлакълары ичюн аджджы агълайджагъым, олар толусынен янып биткендир, олардан кимсе кечмей. Айванларнынъ манърагъаны эшитильмей, эм кок къушлары, эм кийик айванлар эр кес къачып кетти.
Ерусалимни таш обасына, шакъалларнынъ ювасына чевиририм; Ехуда шеэрлерини бакъымсыз этеджегим, оларда ич кимсе яшамаз.
Оларны бунынъ ичюн джезаламаммы, аджеба? – дей РАББИ. – Бойле халкъкъа акъларыны бермемми?
Тарлалар харап олды, топракъ зарлана, ашлыкъ гъайып олды, янъы шарап къуруды, зейтюн ягъы ёкъ олды.
Мемлекетни дарма-дагъын этеджегим, ве анда ерлешкен душманларынъыз шашып къаладжакълар.
– Бу топракънынъ бутюн халкъына ве руханийлерге бойле айт: «Етмиш йыл ичинде бешинджи ве единджи айларда аштан-сувдан вазгечип агълагъанынъызда, сиз буны Меним ичюн яптынъызмы?
Эгер сиз Мени динълемесенъиз ве Адымны джан-юректен шуретлемесенъиз, – дей Ордуларнынъ РАББИси, – башынъызгъа къаргъыш ягъдыраджагъым, хайыр дуваларынъызны къаргъышларгъа чевиреджегим. Оларны энди къаргъышкъа чевирдим, чюнки джан-юректен Мени шуретлемеге истемейсинъиз.
Биз билемиз, эр яратылгъан шей шимдиге къадар догъуш азабыны чекип, чекишип агълай.