22 Ордуларнынъ РАББИси бойле айта: – Мына, оларны джезаларым; йигитлери къылычнен ольдюриледжеклер, огъулларынен къызлары ачлыкътан оледжеклер.
РАББИ оларгъа къасдийлилернинъ падишасыны ёллады. О, Азиз Ердеки Эвде бутюн йигитлерни къылычнен ольдюрди ве кимсени аджымады – йигитни де, къызны да, акъсакъалны да, хаста къартны да, – Алла онынъ къолуна эр бирини берди.
Бунынъ ичюн огъулларына ачлыкъ ёлла, оларны къылычнен ольдюр; апайлары баласыз, тул къалсын, акъайлары ольдюрильсин, йигитлери дженкте къылычтан ольсюн.
Амма япкъанларынъызгъа коре сизни джезалайджагъым, – дей РАББИ. – Сизинъ орманынъызда атеш туташтыраджагъым, бутюн чевресини якъып ёкъ этеджегим.
Ерусалимни джезалагъаным дайын, Мысыр топрагъында яшагъанларны да ойле, къылычнен, ачлыкънен ве ольдюриджи хасталыкънен джезалайджагъым.
Яш огъланлары сокъакъларда ольдюриледжек, о куню эписи аскерлери гъайып оладжакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Олюм пенджерелеримизге тырмаша, къалелеримизге кире, сокъакъларда балаларны ольдюре, мейданларда йигитлерни ёкъ эте.
Балалар ве къартлар сокъакъларда, ерде ята; къызларымнен огъулларым къылычнен ольдюрильди; гъазаплангъан кунюнъде оларны ольдюрдинъ, оларны аджымаздан сойдынъ.
– Мысырда яшагъанларгъа киби, сизге йыкъыджы хасталыкъны ёлладым, йигитлеринъизни къылычнен ольдюре эдим, атларынъызны душман къолуна бердим, бурунларынъыз ордуларынъыздаки олю беденлернинъ яман къокъуларыны дуйды, лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.