Мени къувалагъанлар утансынлар, мен исе масхара олмам; олар титресинлер, мен исе титремейим; башларына беля кунюни тюшюр, оларны къатты джезанен джезала.
Оны яманлай эдилер, О исе джевап берип, ич кимсени яманламай эди. О, азап чеккенде, ич кимсени къоркъузмай эди, лякин эр шейни адалетли суд эткен Алланынъ къолуна бере эди.
Лякин РАББИ Смаилге: – Сен онынъ дюльбер къыяфетине, юксек боюна бакъма. Мен оны ред эттим. Мен адам киби бакъмайым. Адам адамнынъ юзюне бакъа, РАББИ исе юрегине бакъа, – деди.