15 – Севгили халкъым Меним Эвимде къаладжакъмы? О япкъан яманлыкълары пек чокъ, азиз къурбанларнынъ этлери биле онынъ къабаатларыны багъышламагъа ярдым этмез. Яманлыкъ япкъанда, олар къуваналар.
Къан тёккеним ичюн къабаатымны менден ал, эй, Аллам, Къуртарыджым, ве тилим Сенинъ догърулыгъынъ акъкъында къуванчнен къычырыр.
Сенинъ чадырынъда эбедиен яшайым, къанатларынъ кольгесинде хавфсызлыкъ тапайым. Сэла
Акъылсыз адам яманлыкъ япкъанындан зевкъ ала, анълагъан адам исе – икметтен.
Яман адамларнынъ къурбанындан РАББИ нефретленир, догъру адамларнынъ дувасындан исе разы къалыр.
яманлыкъ япып къувангъан, яман куфюрликтен кейф чаткъан адамлардан,
Яман адамларнынъ чалгъан къурбаны пистир, къара ниетнен чалынгъан къурбан ондан бетердир.
Атешли окълар ве ольдюриджи силя аткъан дели киби,
Къанунгъа къулакъ асмагъан адамнынъ дувасы да пистир.
РАББИ бойле дей: – Ананъызгъа айырылув кягъытыны бермейип, оны къувдым. Кимсеге борджлу олмайып, сизни саттым. Не ичюн? Сизни гуналарынъыз ичюн саттым, ананъызны акъсыз япкъанларынъыз ичюн къувдым.
Эвимни ташлап кеттим, къысметим олгъан халкъымны къалдырдым, душманларнынъ къолуна джанымнынъ къуванчыны бердим.
Ороспулыкъ эткенинъни, истекнен кишнегенинъизни, фаишеликлеринъни ве чёльдеки тёпеликлерде япкъан джиренч ишлеринъни корьдим. Вай-вай-вай санъа, эй, Ерусалим! Бундан сонъ да темизленмейджексинъми? Не замангъадже ойле къаладжакъсынъ?
РАББИ манъа деди ки: – Мусанен Смаил огюмде турып, ялварсалар биле, бу халкъкъа юрегим ятмаз. Оларны огюмден къувала, кетсинлер.
– Бар, Ерусалим халкъына беян эт: РАББИ бойле айта: – Акъылымда тутам ки, яшлыгъынъда Манъа ишанчлы эдинъ, Мени, келин киби, севдинъ, Меним артымдан сахрагъа, сачылмагъан топракъкъа кеттинъ.
Эм пейгъамберлер, эм руханийлер бозулды, Эвимде биле яманлыкъларыны корьдим, – дей РАББИ.
– Арткъа къайтынъыз, эй, ёлдан урулгъан балалар! – дей РАББИ. – Мен сизинъ эфендинъиз олдым. Шеэрлеринъизден бирер адам, къабилелеринъизден экишер адам алып, Сионгъа кетиреджегим,
Имансыз Исраиль къызынынъ ороспу арекетлери ичюн, Мен оны йибердим, айырылышув мектюбини бердим. Хаин къызкъардашы Ехуда ич къоркъмады, лякин кетип, озю ороспулыкъ этип башлады. Мен буны корьдим.
РАББИ манъа бойле деди: – Бар да, кене апайынъа озь севгинъни косьтер. О башкъасынен ороспуланса да, оны, РАББИ исраиллилерни севгени дайын, сев. Олар башкъа аллаларгъа ибадет этелер, оларнынъ юзюм пителерини севелер, Алла исе оларны севе. Сен де озь апайынъны бойле сев.
Падиша мусафирлерни корьмек ичюн киргенде, той урбасыны киймеген бир адамны коре.
Исаны корип, о, къычырды да, озюни Онынъ аякълары астына ташлап, кучьлю сеснен: – Эй, Иса, Юдже Алланынъ Огълу, менде не ишинъ бар? Санъа ялварам, мени чекиштирме! – деди.
Олар Къуванчлы Хаберни къабул этмедилер ве Аллагъа сиз ичюн душман олдылар. Амма олар Алла тарафындан сечильгенлер, ве Алла оларны баба-деделери ичюн севе.
Севги акъсызлыкъкъа севинмез, аксине, акъикъаткъа севинир.
Юреги темиз олгъанлар ичюн эр шей темиздир, амма юреги арам олгъанлар ве имансызлар ичюн ич бир шей темиз дегильдир. Оларнынъ эм акъыллары, эм виджданлары арамдыр.
Сиз исе шимди макътанасыз, бурун котерип юресиз. Эр бир бойле макътанчакълыкъ ямандыр.