18 РАББИ бойле дей: – Бакъынъыз! Шимди мында яшагъанларны мемлекеттен фырлатып атаджагъым, оларны белягъа огъратаджагъым, беляны бутюнлей биледжеклер.
Бакъ, адам! РАББИ сени яхшы тутып, мытлакъа узакъ атаджакъ,
Онынъ ичюн сизни бу мемлекеттен чыкъарып, не сиз, не деделеринъиз бильмеген мемлекетке атаджагъым. Анда гедже-куньдюз башкъа аллаларгъа хызмет этеджексинъиз, ве Мен сизге мерамет эйлемейджегим».
Сени де, сени догъгъан ананъны да сиз догъмагъан бир ябанджы мемлекетке атаджагъым, ве анда оледжексинъиз.
Юрегининъ ниетлерини беджермегендже, РАББИнинъ ачувы ятышмаз. Сиз буны сонъки куньлерде ачыкъ анълайджакъсынъыз.
Сонъра Мен РАББИ олгъанымны биледжеклер. Бу беляларны башларына тюшюреджегимни айткъанда, бошуна айтмадым.
РАББИге къаршы гуна япкъанлары ичюн, Мен адамларгъа буюк беля ёллайджагъым, ве олар кёр киби юреджеклер. Оларнынъ къанлары, топракъ киби, тёкюледжек, ичеклери, кубре киби, сепиледжек.
Лякин Мен къулларыма пейгъамберлерге айткъан сёзлерим ве буюргъан низамнамелерим деделеринъизнинъ яшайышларында беджерильди. О вакъыт олар Манъа тёвбенен къайтып: «Ордуларнынъ РАББИси бизни яшайыш ёлларымыз ичюн ве япкъан ишлеримиз ичюн джезалады», – дедилер.
Бутюн топрагъынъда сен юксек ве пекитильген диварларгъа умют эткенсинъ. Олар эписи яшагъан ерлеринъни сарып аладжакъ ве бу диварларны йыкъаджакълар. Алланъ олгъан РАББИ санъа берген бутюн топрагъынъда яшагъан ерлеринъни сарып аладжакълар.
Эгер бирде-бир адам артынъдан къувып, сенинъ джанынъны къыдыраджакъ олса, РАББИ, сенинъ Алланъ, сапандан аткъан адам киби, сенинъ джанынъны, эфендим, чантасында сакълар, душманларынънынъ джаныны исе сапандан таш аткъандай атар.