6 – РАББИ-ТААЛЯ! Лаф этмеге уста дегилим, мен пек яшым! – дедим.
Муса: – Эгер олар манъа инанмасалар ве сёзюмни динълемейип: «Санъа РАББИ корюнмеди», – деп айтсалар? – деди.
Муса РАББИнинъ огюнде: – Бакъ, Исраиль огъуллары биле мени динълемейлер, насыл этип фыравун мени динълейджек? Чиркин меним лафым, – деди.
Муса исе РАББИнинъ огюнде: – Иште, меним нуткъум чиркин. Насыл этип, фыравун меним айткъанларымны динълейджек? – деди.
– Ах! – дедим. – Башыма беля! Агъзы арам бир адамым мен, ве агъызлары арам бир халкънынъ арасында яшайым. Козьлерим де Падишаны, Ордуларнынъ РАББИсини корьди!
О вакъыт: – Ах, РАББИ-ТААЛЯ! – дедим. – Пейгъамберлер оларгъа: «Къылычны корьмейджексинъиз, ачлыкъ сизге кельмейджек. Бу ерде мен сизге даимий тынчлыкъ-аманлыкъ береджегим», – дейлер.
РАББИ-ТААЛЯ! Сен буюк кучюнънен, къудретинънен коклерни ве ер юзюни яраттынъ! Сенинъ къолунъдан кельмейджек бир шей ёкъ!
Йирмея пейгъамбер бутюн бу сёзлерни Ерусалимде Ехуданынъ падишасы Цидкиягъа айтып берди.
О заман: – Ах, РАББИ-ТААЛЯ! – дедим. – Аджеба, «Сизде тынчлыкъ-аманлыкъ оладжакъ», – дегенде, бу халкъны ве Ерусалимни алдаттынъмы? Олар къылычтан джан береджекми?
О заман мен: – Я РАББИ-ТААЛЯ! Мен ич бир вакъыт арам шей ашамадым, арамланмадым! Олю айваннынъ я да йыртыджы айван ольдюрген айваннынъ этини мен яшлыгъымдан ич бир вакъыт бугуньгедже ашамадым. Арам олгъан эт агъзыма кирмеди! – дедим.
О, онъа бойле деди: – Тез-тез кетип, бу огълангъа бойле айт: «Адам чокълугъы ве айванларынынъ номайлыгъы себебинден Ерусалим диварсыз оладжакъ ве бутюн чевре-четни басып аладжакъ».