12 Ёкъсуллыкъта да, боллукъта да яшамагъа огрендим. Эм токъ, эм ач олып, боллукъта ве мухтаджлыкъта, эр бир алда яшамакънынъ сырларыны огрендим.
Оларны огретмек ичюн, Озюнънинъ Мукъаддес Рухунъны бердинъ, агъызларындан маннаны тартып алмадынъ, олар сувсагъанда, Сен оларгъа сув бердинъ.
РАББИ кучьлю къолунен мени тутып, бу халкънынъ ёлундан кетмемеге насиат берип, бойле деди:
Ёлдан урулгъанымдан сонъ тёвбе эттим, акъыл огретильгенимден сонъ озюмни янбашымдан урдым; масхара олдым, ашаландым, яшлыгъымда ишлеген гунам башымдадыр».
Мен буюргъан шейлерни бойнунъызгъа алып, Манъа бойсунынъыз ве Менден огренинъиз, чюнки Мен йымшакъ ве алчакъгонъюллим. Сонъ джанларынъыз раат олур.
Иса оларгъа: – Демек, Кок Падишалыгъы акъкъында огретювни къабул эткен эр бир Къанун оджасы озь хазинесинден янъы ве эски шейлерни чыкъаргъан эв саибине ошай, – деди.
Мен, Павел, сизинъ аранъызда юваш, сизден узакъта исе джесюр олып, шимди сизлерге Месихнинъ алчакъгонъюллиги ве йымшакълыгъынен мураджаат этем.
Базылары: «О, мектюплеринде серт ве кучьлю, амма озю къуветсиз ве сёзге уста дегиль», – дейлер.
Агъыр иш яптым ве чокъ чекиштим, чокъ юкъусыз гедже корьдим, ачлыкъ ве сувсузлыкъ чектим, чокъ кере аштан-сувдан вазгечтим, сувукъ авада индже урбада юрдим.
Алланынъ Къуванчлы Хаберини сизлерге бедава огреткенимде, сизлерни юксельтмек ичюн озюмни алчакълаштыргъанымда, бельки мен гуна япкъандырым?
Аранъызда олып, мухтадж олгъанымда да, ич кимсеге юк олмадым. Манъа керекли эр шейни Македониядан кельген дин къардашлар бердилер. Ич бир шейде сизлерге юк олмамагъа тырыша эдим ве даа тырышырым.
О, оны бош сахрада, кийик увулдагъан чёльде тапкъан. Оны къорчалап, акъыл берген, козь бебеги киби оны сакълагъан.