28 Бойлеликнен, оны кене корип къуванынъыз деп, озюмни де бу къайгъырувдан бошатайым деп, мен оны тездже сизге ёлладым.
Сонъ Исраиль Юсуфкъа: – Мен сенинъ бетинъни корьмеге умют этмей эдим, амма, бакъ сен, Алла манъа балаларынъны да корьмеге къысмет этти.
Сиз де шимди дертлер чекесиз. Лякин Мен сизни кене кореджем, юреклеринъиз къуванчкъа толаджакъ, ве къуванчынъызны сизден ич кимсе тутып аламаз.
Павелнинъ: «Меним юзюмни бир даа корьмейджексиз», – деген сёзлери оларны хусусан гъам-къасеветке кетирди. Ниает, оны гемиге озгъарып бардылар.
Айны бу акъта мен сизлерге яздым ве янынъызгъа кельгенимде мени къувандыраджакъ адамлар ичюн къайгъы корьмеге истемедим. Мен сизлерге ишана эдим, ве сиз меннен берабер къуванаджакъсынъыз, деп эмин эдим.
Раббинен бирликте олып, толу къуванчнен оны къабул этинъиз, бойле адамларны урьмет этинъиз.
Эсимде сенинъ козьяшларынъны тутам, сени корьмеге ве къуванчкъа толмагъа истейим.