24 Мен Раббиде эминим: якъын арада озюм де сизге бараджагъым.
Якъын арада сизге Тимотейни ёлламагъа Рабби Исада умют этем. О вакъыт мен, сизинъ ишлеринъизнен хабердар олып, рухланаджагъым.
Бундан гъайры, манъа мусафир олып къалмакъ ичюн бир ер азырла, чюнки дуваларынъызгъа коре кене санъа кельмеге манъа имкян багъышланаджагъына умют этем.
Сизге язаджакъ чокъ шейим бар эди, амма буны кягъытта мерекепнен язмагъа истемейим. Амма, бизим къуванчымыз толу олсун деп, мен алдынъызгъа бармагъа ве козьме-козь сизлернен лаф этмеге умют этем.
Якъында сени корьмеге умют этем, о вакъыт козьме-козь лаф этермиз.