1 Эгер сиз Месихте теселли тапсанъыз, эгер Онынъ севгиси сизни юреклендирсе, эгер Мукъаддес Рухнен сизинъ араларынъыз якъын олса, эгер сизинъ ичинъизде назик севги ве шефкъат олса,
Эй, РАББИнинъ бутюн къуллары, геджелери РАББИнинъ Эвинде тургъанлар, РАББИни алгъышланъыз!
Моав ичюн ичим-багърым, сантыр киби, инълей, Кир-Херес ичюн юрегим сызлай.
О вакъыт Ерусалимде Симеон деген бир адам бар эди. О, инсафлы ве диндар адам олып, Исраиль ичюн теселли беклей. Онда Мукъаддес Рух бар эди.
Сизни оксюз къалдырмам, янынъызгъа къайтып келеджем.
Мен сизге барышыкъ къалдырам, Озь барышыгъымны сизге берем. Дюнья бергени киби Мен бермейим. Юреклеринъиз сыкъылмасын, къоркъманъыз.
Энди Санъа къайтам. Меним къуванчым оларда там олмакъ ичюн, даа дюньяда олгъанымда, шуны айтам.
Олар эр кунь бир юрекнен Алланынъ Сарайында топлаша, эвлеринде отьмек болип, къуванчнен ве адийликнен ашай
Инангъанларнынъ бутюн джемиети бир джан ве бир юрек эди. Ич бир адам мулькюнден ич бир шейге менимки демейип, эписини умумий деп сая эди.
Ишанч исе бизни алдатмаз, чюнки бизге берильген Мукъаддес Рух юреклеримизни Алланынъ севгисинен толдурды.
Биз кучьсюз олгъанымызда, бизге Рух ярдым эте. Биз насыл ве не акъкъында дува окъумакъ кереклигини бильмеймиз, амма Рухнынъ Озю инъильдеп, айтылмагъан сёзлернен биз ичюн Алланы чагъыра.
Биз ким олмасакъ да – еудийми, юнанмы, къулмы, азатмы – эпимиз бир Рухнынъ ярдымынен бир беденде бирлештик, ве эпимиз бир Рухны къабул эттик.
Мен эр кунь олюм панджасы астында олам, амма дин къардашларым, мен Раббимиз Иса Месихнинъ огюнде сизлер ичюн макътанам.
Сиз Алланынъ сарайы олгъанынъызны ве сизинъ ичинъизде Алланынъ Руху яшагъаныны бильмейсинъизми?
Аллагъа шукюрлер олсун! О, бизни эр вакъыт Месихнинъ тантаналы юрюшинде алып бараята ве эр ерде бизим ярдымымызнен Озь акъкъындаки бильгини, хош къокъуны киби, даркъата.
Сиз Алланынъ огъуллары олгъанынъыз себептен, Алла юреклеримизге Озь Огълунынъ Рухуны ёллады, ве бу Рух: «Баба, Бабачыгъым!» – деп чагъыра.
Рухнынъ мейвасы исе – севги, къуванч, тынчлыкъ-аманлыкъ, сабыр, мерамет, яхшылыкъ, ишанч,
Беден – бир, Рух да – бир. Бир умютке де сиз чагъырылдынъыз.
Алла шааттыр: мен сизлерни эпинъизни Иса Месихнинъ севгисинен сагъынам.
Биз – акъикъий сюннетмиз: Рухнынъ вастасынен Аллагъа ибадет этемиз, Иса Месихнен макътанамыз ве беден бельгилерине ишанмаймыз.
О вакъыт юреклеринъиз севгинен бирлешип ве мукеммель анълавнынъ байлыгъыны алып, теселли тападжакъсынъыз ве Алланынъ сырыны – Месихни биледжексинъиз.
Шунынъ ичюн, Алланынъ азиз ве севимли сайлангъан адамлары олып, шефкъат, мераметлик, эйилик, алчакъгонъюллик, йымшакълыкъ ве сабыргъа кийининъиз.
Алла берген сёз ве ант денъишмез, чюнки Алла ялан айтып оламаз. Бу сёз ве ант бизни, яни Аллада сакъланув тапкъанларны ве оладжакъ шейлерге умют эткенлерни, юреклендирелер.
(Алла Баба эвельден бильгени киби, сиз сайлангъан эдинъиз, Мукъаддес Рух сизни азиз этти, ве сиз итаат эттинъиз, Иса Месихнинъ къанынен темизлендинъиз): Эйилик ве тынчлыкъ-аманлыкъ сизде чокълашсын!
Онынъ эмирлерини беджерген адам Аллада булуна, Алла да онда булуна. О, бизге Рухны бергени ичюн, О, ичимизде яшагъаныны билемиз.
Ич кимсе ич бир вакъыт Алланы корьмеген. Эгер бири-биримизни севсек, Алла бизим ичимизде булуныр ве Онынъ севгиси бизде тер-темиз олур.
Алланынъ бизге олгъан севгисини бильдик ве бунъа инандыкъ. Алла – севгидир. Севгиде булунгъан адам Аллада булуна, ве онда Алла булуна.