21 Сен меним сёзлериме къулакъ асаджагъынъа ишанып, яздым. Айткъанларымдан зияде япаджагъынъны да билем.
кёр адамларгъа ёл косьтергенинъизге ве къаранлыкъта къалгъанларгъа ярыкъ олгъанынъызгъа эминсинъиз.
Айны бу акъта мен сизлерге яздым ве янынъызгъа кельгенимде мени къувандыраджакъ адамлар ичюн къайгъы корьмеге истемедим. Мен сизлерге ишана эдим, ве сиз меннен берабер къуванаджакъсынъыз, деп эмин эдим.
Эр бир шейде сизлерге ишанып бильгеним ичюн къуванам.
Оларнен берабер биз даа бир къардашымызны ёлладыкъ. О, чокъ кере тюрлю алларда сыналды ве гъайретини косьтерди. Шимди онынъ гъайрети даа зияде, чюнки сизлерге пек буюк ишанчы бар.
Раббиде эминим ки, сизлер бу акъта башкъаджа тюшюнмейджексинъиз. Амма сизни ёлдан шашыргъан, ким олса олсун, озь джезасыны аладжакъ.
Биз, Раббинен бирликте олып, эминмиз: буюргъанларымызны беджересинъиз ве илериде беджереджексинъиз.