35 Лидда ве Шарон шеэрлеринде яшагъанларнынъ эписи о адамнынъ алыны корьдилер де, Исаны Раббимиз деп таныдылар ве имангъа кельдилер.
Шаронлы Шитрай Шаронда отлагъан туварлар ичюн, Адлай огълу Шафат исе вадийлерде отлагъан айванлар ичюн джевапкяр эди.
Гъадлылар Гилад топракъларында, Башанда, этрафындаки койлерде ве Шарон чевресиндеки бутюн отлакъларда, тап сынъырларгъа къадар яшай эдилер.
Элпаалнынъ огъуллары: Эвер, Мишам ве Шемед. О, Оно ве Лод шеэрлерини ве этрафындаки койлерни къурды.
Лод, Хадид ве Оно акъайлары – 725,
Лод шеэринде, Оно шеэринде ве Зенаатчылар вадийинде ерлештилер.
Лод, Хадид ве Ононынъ огъуллары – 721,
РАББИнинъ ишлери – шанлы-шуретлидир, Онынъ адалети – эбедийдир.
Эй, Исраиль огъуллары! о къадар инатлыкънен юзюнъизни чевирген РАББИнъизге къайтынъыз!
Ер юзю зарлана, къуруп къала, Ливан дагълары солып къалды, Шарон тегизлиги къуру сахрагъа чевирильди, Башан ери ве Къармел дагъларынынъ тереклери япракъларыны тёкти.
Аджайип чечекленип къуванаджакъ, къуванчнен къычырып шенъленеджек. Ливан шурети онынъ оладжакъ, Къармел дагъларынынъ ве Шарон тегизлигининъ дюльберлиги онъа бериледжек. Олар РАББИнинъ шуретини, Алламызнынъ дюльберлигини кореджеклер.
Мени къыдыргъан халкъым Шарон еринде къой-эчкилерини отлатаджакъ, туварлары Акъор вадийинде раатланаджакъ.
Бойле шейни ким эшитти? Бунъа ошагъанны ким корьди? Бир мемлекет бир куньде догъармы, халкъ бир аньде пейда олурмы? Сион исе, агърысы тутар-тутмаз, огъулларыны тапты.
Туткъан ёлларымызны сынап огренейик ве РАББИге къайтайыкъ;
Бунынъ ичюн Алланъа къайтынъыз, мерамет эйленъиз ве адалетли суд этинъиз, эр вакъыт Алланъа ишанынъыз.
Эй, Исраиль! РАББИге, сенинъ Алланъа къайт! Къабаатларынъдан сен йыкъылдынъ.
Урбаларынъызны йыртмагъа керекмей, юреклеринъиз исе сызласынлар. Алланъыз РАББИге къайтынъыз, О, мераметли ве шефкъатлыдыр, чокъ сабырлы ве ишанчлыдыр. О, джезасыны ёлламай.
Раббининъ кучю оларнен олгъаны ичюн, чокътан-чокъ адам Раббиге иман эттилер.
Онынъ ичюн мен бойле къараргъа кельдим: башкъа миллетлерден Аллагъа иман эткенлерини зорламайыкъ.
Шу, эки йыл девам этти, ве ахырында эм еудий, эм юнанлар, – Кучюк Асия виляетинде яшагъанларнынъ эписи Рабби акъкъында Хаберни эшиттилер.
Ойле олып, Раббининъ Сёзю къудретнен даркъалып, тесири кунь-куньден арта эди.
ве Аллагъа шукюр эте эдилер. Оларны бутюн халкъ севе эди. Алла кунь сайын иманлылар сырасына къуртарылгъанларны къоша эди.
Хаберни эшиткенлернинъ чокълары исе иман эттилер, ве бу адамларнынъ сайысы беш бинъге якъын олды.
Алланынъ Сёзю даркъатылгъан сайын, Ерусалимде Исанынъ шегиртлерининъ сайысы эп арта эди. Руханийлернинъ де чокълары имангъа бойсундылар.
Пётр онъа: – Айнея, Иса Месих сени тедавийлей. Еринъден тур, тёшегинъни джый! – деди. Айнея шу ань еринден турып кетти.
Бу адисе бутюн Яффагъа белли олды, ве чокъ адамлар Исагъа инанып, имангъа кельдилер.
Амма бирев Раббиге айлангъанда, бу орьтю ачыла.
Беляларгъа огърагъанда, сонъки куньлерде бу шейлернинъ эписи башынъызгъа тюшкенде, сизлер РАББИ-Таалянъызгъа айланаджакъсынъыз ве Онынъ сесини динълейджексинъиз.