29 Мукъаддес Рух Филипке: – Бу арабагъа якъынлашып, янында кет! – деди.
Олар чагъырмаздан эвель, Мен джевап береджегим, лафларыны битирмезден эвель, Мен энди эшитеджегим.
Айдынъыз, РАББИни таныйыкъ, Оны бильмеге тырышайыкъ. Ярыкъ танъда пейда олгъаны киби, О да пейда оладжакъ. Ягъмур кельгени киби, О бизге келир. Баарьнинъ сонъунда ягъмур киби, О, топракъны суварыр».
Пётр исе эп руя акъкъында тюшюнип отура эди. Мукъаддес Рух онъа: – Мына, учь адам сени къыдыра.
Рух манъа, ич шубеленмейип оларнен берабер кетмеге буюрды. Бойлеликнен, бу алты дин къардашлар меним артымдан кеттилер. Оларнен берабер о адамнынъ эвине кельдик.
О, алдымызгъа киргенинен, Павелнинъ къушагъыны алды да, озюнинъ къол-аякъларыны багълап: – Мукъаддес Рух буны айта: «Ерусалимдеки еудийлер бу къушакънынъ саибини бойле багълап, халкъларынынъ къолуна береджеклер», – деди.
Олар озьара анълашмайып къайтаджакъ олгъанда, Павел оларгъа бир сёз айтты: – Ешая пейгъамбернен бабаларымызгъа Мукъаддес Рух догъру айткъан:
Филипке Раббининъ Мелеги келип: – Еринъден тур! Дженюп тарафкъа, Ерусалимден Гъазагъа баргъан сахра ёлуна бар! – деди.
Арабасында отурып, Ешая пейгъамбернинъ китабыны окъуй эди.
Филип эфиопиялынынъ янына чапып барды. Онынъ Ешая пейгъамбернинъ китабыны окъуп отургъаныны эшитип: – Окъугъанынъны анълайсынъмы? – деп сорады.
Олар сувдан чыкъкъанда, Филипни Мукъаддес Рух котерип кетти. Везир оны бир даа корьмейип, къуванып озь ёлуны девам этти.
Буларнынъ эписи – айны шу Рухнынъ ишидир. О, бу къабилиетлерни истегенине коре айры-айры багъышлай.
Рух ачыкътан айта: сонъки вакъытларда базы адамлар имандан къайтаджакълар ве ёлдан ураджакъ рухларгъа, шейтанларнынъ огретювине къулакъ асаджакълар.
Мына, Мукъаддес Рух айткъаны киби: – Бугунь Алланынъ сесини эшитсенъиз,