10 Буюктен кучюгинедже эписи оны дикъкъатнен динълеп: «Бу адам – Алланынъ къудрети, о, “Балабан Къудрет” дениле!» – дей эдилер.
Эндиден сонъ кимсе бири-бирине, ич кимсе достуна: «РАББИни билинъиз», – деп акъыл огретмейджек, олар эписи, яшы-къарты, Мени биледжеклер, – дей РАББИ. – Мен оларнынъ къабаатларыны багъышлайджагъым, гуналарыны да бир даа акъылыма кетирмейджегим.
Эписи орду башлыкълары, Къареахнынъ огълу Ёханан, Хошаянынъ огълу Изанья ве бутюн халкъ, буюк-кучюк якъынлашып,
– Эм кучюги, эм буюги – эр кес арам къазанчны къыдыралар; эм пейгъамберлер, эм руханийлер – эписи алдаталар.
Бунынъ ичюн апайларыны башкъаларына, тарлаларыны башкъа сабыларгъа береджегим. Олар, эм кучюги, эм буюги арам къазанчны къыдыралар, эм пейгъамберлер, эм руханийлер эписи алдаталар.
Ниневелилер Аллагъа иман этип, бир шей ашамайджакъ-ичмейджеклерини илян эттилер, оларнынъ буюги-уфагъы эписи къаба токъулгъан басмадан урба кийдилер.
Халкъ Павел япкъан ишни корьди ве Ликаония тилинде къычырып: – Адам къыяфетини алып, алдымызгъа аллалар тюштилер! – дедилер.
Аданынъ сакинлери онынъ шишип кеткенини я да олип къалып, бирден ерге йыкъылгъаныны бекледилер. Лякин чокъ вакъыт беклеп, онъа ич бир шей олмагъаныны корьген сонъ, башкъаджа фикир этип: «О, бир алладыр», – дедилер.
Амма Алла чагъыргъанлар ичюн, эм еудийлер, эм юнанлар ичюн Месих – Алланынъ къудрети ве Алланынъ икметидир.
Сизлер акъыллы олып, акъылсызларгъа къатланасынъыз!
Сонъ бизлер сабийлер киби олмайыкъ, эр тюрлю огретювлерге берильмейик, далгъалар киби, анда-мында атылмайыкъ, адамларнынъ айнеджилигине ве оларнынъ бизни ёлдан урмагъа ялан ниетлерине де берильмейик,
Чокъ адамлар оларнынъ бозукъ ёлларына къошуладжакълар, ве оларнынъ себебинден Акъикъат Ёлуны яманлайджакълар.
Мен айваннынъ башларындан бирини оледжек алында яралангъаныны корьдим. Амма бу яра тедавийленди. Бутюн дюнья шашып, айваннынъ артындан кетти.