34 Мен Мысырда олгъан халкъымнынъ зулумыны корип, инъильтисини эшиттим ве оларны къуртармакъ ичюн коктен тюштим. Энди бар, Мен сени Мысыргъа ёллайджагъым, – деди.
РАББИ, адам огъуллары къургъан шеэрге ве къуллеге бакъмакъ ичюн энди.
Келинъ, тюшейик де, бири башкъасынынъ тилини анъламасын деп, анда оларнынъ тилини къарыштырайыкъ.
Тюшейим де, манъа келип еткен къыямет дайын, олар тамам ойле япалармы-ёкъмы, бакъайым. Сонъ билирим.
Сен бабаларымызнынъ Мысырда чекишкенлерини корьдинъ, оларнынъ Къызыл денъизнинъ ялысында къычыргъанларыны эшиттинъ.
О вакъыт Алла оларгъа къаршы къол котерди, сахрада оларны ёкъ этмеге истеди.
Сенинъ буюклигинъ, шан-шуретинъ, аджайип ишлеринъ акъкъында тюшюнирим!
– Мен – бу Мендирим, – деди Алла Мусагъа. – Исраиль огъулларына бойле деп айт: «Мени сизге “Мен Барым” деп адландырылгъан ёллады».
Сонъ халкъ инанды. Олар Исраиль огъулларына РАББИ келип, оларнынъ чеккен зулумларыны корьгенини эшиттилер. Ондан сонъ олар седждеге къапанып ибадет эттилер.
Сен коклерни яргъайдынъ, ашагъы тюшкейдинъ! Сенинъ огюнъде дагълар,
РАББИ Исраильни пейгъамбернинъ ярдымынен Мысырдан чыкъарды, пейгъамбернинъ ярдымынен О, оларны къорчалай эди.
Мен сени Мысыр топракъларындан чыкъардым, къуллукъ еринден сени сатын алдым, сенинъ огюнъде Мусаны, Харунны ве Мерьемни йибердим.
Мен энеджегим ве анда сеннен лакъырды этеджегим. Сенинъ устюнъдеки Рухтан алып, оларгъа береджегим. Сонъ олар халкънынъ юкюни сеннен берабер ташыйджакълар, сен бир озюнъ шу агъырлыкъны бир даа ташымайджакъсынъ.
– Ич бир кимсе коктен тюшмеген ве кокке чыкъмагъан, тек Инсан Огълу.
Мен Озь истегимни дегиль, Мени ёллагъан Бабамнынъ истегини беджермек ичюн коктен тюштим.
РАББИ оларгъа къадылар къойгъанда, РАББИ Озю къадыларнен берабер эди ве къадыларнынъ омрю бою оларны душманларындан къуртара эди, чюнки эзиет чекип, къыйналып инъильдегенлерини эшиткен РАББИ оларны аджый эди.