10 О, Юсуфны бутюн белялардан азат этип, Мысыр падишасы фыравуннынъ козюнде онъа буюк мерамет ве акъыл берди. Фыравун Юсуфны Мысыр ве бутюн сарайы устюнде аким этип къойды.
Амма РАББИ Юсуфнен эди. О, онъа мераметини эйледи, онъа зиндан башлыгъынынъ козьлеринде урьметни багъышлады.
О вакъыт мемлекетнинъ акимдары Юсуф эди. Бутюн ер юзюндеки халкъкъа ашлыкъны о, сата эди. Юсуфнынъ агъалары онъа келип, седжде эттилер.
Ехуда Юсуфнынъ янына кельди ве: – Эфендим, афу эт. Сен фыравунгъа тенъсинъ, лякин къулунъа, къулакъларынъа бир сёз айтмагъа разылыкъ бер ве къулунъа гъазапланма.
мени эр бир яманлыкътан къуртаргъан Мелек бу огъланларны багъышласын! Олар ичюн адамлар меним адымны хатырлайджакълар, баба-деделерим Ибраим ве Исхакънынъ адларыны да хатырлайджакълар! Олар ер юзюнде чокъ сайылы олып артсынлар!
ве Сенинъ халкъынъны оларнынъ Санъа къаршы япкъан гуналары ичюн багъышла, эм де Сенинъ огюнъде япкъан эписи ярамайлыкъларыны багъышла. Оларны эсир тюшюрген адамлар оларны аджысынлар ве оларгъа мераметли олсунлар.
Адам туткъан ёлундан РАББИ разы олса, душманларыны биле онен барыштыра.
РАББИ икметни бере, бильгинен анълайыш Онынъ агъзындан чыкъалар.
Сонъ Алланынъ ве адамларнынъ козьлери огюнде санъа хайыр ве акъыл-ферасет оладжакълар.
– Оны козь огюнъе ал, онъа бир яманлыкъ этме. О санъа не айтса, оны яп, – буюрды.
Рабби мени адамларнынъ эр бир яман япкъанларындан къорчалайджакъ ве Озюнинъ коктеки Падишалыгъына сагъ-селямет кирсетеджек. Онъа асырлардан асырларгъа шуретлер олсун! Амин.
Сонъунадже сабыр эткенлерни биз бахтлы саямыз. Эюпнынъ сабыры акъкъында эшиткенсиз ве сонъунда Рабби нелер япкъаныны билесиз. Рабби пек мераметли ве шефкъатлыдыр.
– Эфендим, буны сен билесинъ, – дедим мен. О, манъа шойле деди: – Булар – буюк белядан кечип кельгенлер. Олар озь урбаларыны Къозунынъ къанынен ювдылар, ве олар беяз олдылар.