10 амма онынъ сёзюндеки икметке ве Рухкъа къаршы чыкъып оламай эдилер.
Ичим сёзлерге толу, ичимдеки рух мени зорлай.
Лякин адамнынъ ичинде рух бар, Къудретлининъ нефеси анълав берер.
– Демек, бар. Лакъырды эткенинъде, янынъда Мен олурым. Санъа не айтмагъа керек олгъаныны огретирим.
Санъа къаршы ич бир япылгъан силя енъиш къазанмайджакъ, судда сеннен давалашкъан эр кимни къабаатлайджакъсынъ. РАББИ къулларынынъ къысмети бойледир, оларны Мен акълайджагъым, – дей РАББИ.
Сени бу халкъ ичюн къавий бакъыр дивар киби этеджегим. Олар санъа къаршы дженк этеджеклер, амма енъалмайджакълар. Мен янынъда оладжагъым, сени къорчалап, къуртараджагъым, – дей РАББИ.
Амма Мен сеннен лаф эткенде, дудакъларынъ ачыладжакъ ве сен оларгъа: «РАББИ-ТААЛЯ бойле дей…» – дейджексинъ. Ким динълесе – динълесин, ким динълемеге истемесе – динълемесин. Олар инат халкътыр.
Мен исе РАББИнинъ Руху къудретине, догърулыкъкъа ве джесаретке толу оладжагъым, Якъуп огъулларына – къанунсызлыгъыны, Исраильнинъ огъулларына – гуналарыны косьтереджегим.
Ильяснынъ руху ве къудретине толып, Раббиден эвель кетеджек, бабаларнынъ юреклерини балаларына бакътырып, бойсунмагъанларны инсафлы ёлгъа къайтараджакъ, Раббиге яхшы азырландырылгъан халкъны теслим этеджек.
Мен сизни ойле бир лафкъа уста ве икметли этерим ки, сизге къаршы чыкъкъанлардан ич бириси къаршынъызгъа турып, ич бир шей айтып оламаз.
– Бу Адам киби ич бир вакъыт ич кимсе лаф этмеген! – деди аскерлер.
Амма Алладан олса, сизлер оны бозып оламазсынъыз. Аллагъа къаршы дженк эткенлер арасында олып къалманъыз! – деди. Шура азалары Гъамалиэлнинъ сёзюне къандылар.
Шунынъ ичюн Стефаннынъ Мусагъа ве Аллагъа къаршы куфюр сёзлер айткъаныны эшиткенини десинлер деп, базы адамларгъа пара бердилер.
Азат олгъанларнынъ синагогасындан базылары, эм де Киренеден, Эскендериеден, Киликиядан ве Кучюк Асиядан олгъан адамлар Стефаннен дава этип башладылар,
Эй, энъсеси къаткъанлар! Юреги ве къулакълары сюннет олмагъанлар! Бабаларынъыз киби сизлер де эр вакъыт Мукъаддес Рухкъа къаршы чыкъасынъыз.
Акъыллы, къандыргъан сёзлернен огретмей эдим, лякин Рухнынъ къудретинен огрете эдим,