Урьметли сайылгъан адамларнынъ акъкъында айткъанда (олар бир вакъытлары ким олса олсун, манъа эп бир, Алла адамларгъа тенъ бакъа), бу урьметли адамлар манъа ич бир шейде акъыл огретмедилер.
Олар – мырылдагъан адамлар, ич бир шейден разы дегиллер, тек озь истеклерининъ артындан юрелер, агъызларындан къопай лафлар чыкъа, озь файдасы ичюн башкъаларына ялтакъланалар.
Ондан сонъ мелек меним рухумны сахрагъа алып кетти. О ерде мен ачыкъ къырмызы бир айван устюнде отургъан къадынны корьдим. Айваннынъ еди башы, он бойнузы бар эди, озю исе куфюр адларнен толу эди.