23 – Биз зинданны буюк мукъайтлыкънен килитленген ве къаравулларны къапулар алдында тургъан алда корьдик. Амма ачып бакъкъанымызда, ичинде ич кимсени тапмадыкъ, – деген хаберни бердилер.
Коклерде Отургъан куледжек, Рабби оларны масхара этеджек.
РАББИден къоркъунъыз, эй, Онынъ азизлери! Ондан къоркъкъан адам ич мухтадж олмаз.
Адамларнынъ икмети, анълайышы, насиаты – РАББИнинъ огюнде бош шей.
Рабби буюрмаса, адам бир шей айтып, беджерирми?
О вакъыт олар, Исагъа атмакъ ичюн къолларына таш алдылар. Лякин Иса гизленип, Сарайдан чыкъты.
Лякин гедже зинданнынъ къапуларыны Раббининъ мелеги ачты, эльчилерни тышарыгъа чыкъарды.
Лякин хызметчилер барып, зинданда оларны тапмайып, къайтып кельдилер ве:
Сарайнынъ къаравул башы ве баш руханийлер бу сёзлерни эшитип, шу вакъианынъ манасыны анъламайып, шаштылар.