Сен исе, инсан огълу, олардан къоркъма, оларнынъ сёзлеринден де къоркъма. Олар сенинъ чевре-четинъде тикенлер ве когем чалылары киби олса да, сен чаянлар арасында яшасанъ да, оларнынъ айтаджакъларындан къоркъма ве къоркъунчлы юзьлеринден дешетленме. Олар исьянджы халкътыр.
Падиша буны бильгени ичюн, онен джесаретнен лаф этем. Бу вакъиалардан ич бириси онынъ назарындан къачмады, деп тюшюнем. Бу шейлер эписининъ козю огюнде япылгъан эди.
Руханийлер, Пётр ве Юханнынъ джесаретини корип, олар окъумагъан, адий адамлар олгъаныны билип, пек тааджиплендилер. Сонъ оларнынъ Исанен олгъанларыны анъладылар.
О вакъыт Барнаба Саулны эльчилернинъ алдына алып кельди ве онынъ ёлда Исаны насыл корьгенини, Иса не айткъаныны, Дамаскта Исанынъ Адынен насыл девюрекли олып адамларны огреткенини оларгъа айтып берди.
Янымда Рабби турды ве манъа кучь берди, ве шу себептен мен Къуванчлы Хаберни бутюнлей бильдирдим, ве оны бутюн халкълар эшитти. Мен арсланнынъ агъзындан къуртулдым.