11 Бу Иса – таштыр. Сиз, къуруджылар, Оны четке ташладынъыз, лякин О, бинанынъ темельташы олды.
Яман адамнынъ пешинден кимсе къуваламаса биле, чапар, инсафлы адам исе арслан киби тынчтыр.
Бунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ бойле дей: – Бакъынъыз! Мен Сионда бир ташны – сыналгъан, къыйметли, коше башында темельташны къояйым. Онъа ишангъан адам къоркъмайджакъ.
Мен Ехошуанынъ огюне таш къойдым! Бу ташнынъ устюнде еди козь бар. Онынъ устюне бир язы ояджагъым, – дей Ордуларнынъ РАББИси, – ве бир куньде бу топракънынъ гунасыны алып ташлайджагъым.
Иса оларгъа шойле деди: – Догъру, Ильяс эвель келип, эр шейни азырламакъ керек. Амма не ичюн Инсан Огълу чокъ азап чекип хорланаджакъ, деп язылгъан?
Бабаларынъыз пейгъамберлерден къайсы бирисини къувмадылар? Олар Инсафлы Олгъаннынъ келеджегини хабер эткенлерни ольдюрдилер. Сизлер де энди Оны саткъан ве ольдюрген адамлар олдынъыз!
Ойле умютнен биз ачыкъ-айдын арекет этемиз,
Бойлеликнен, Алланынъ мераметинен бойле хызметте булунып, рухтан тюшмеймиз.