8 О атылып турды да, юре башлады. Аллагъа шукюр этип, къувангъанындан секире-секире, оларнен Сарайгъа кирди.
О заман топал, сыгъын киби, сычрайджакъ, тильсизлер йырлап башлайджакъ; сахрада сувлар фышкъыраджакъ, къуру чёльде чокъракълар акъаджакъ.
Шу ань кёрнынъ козьлери коре башлады. О, Алланы алгъышлап, Исанынъ пешинден кетти. Буны корьген бутюн халкъ Аллагъа шукюрлер этти.
О куню къуванынъыз ве шенъленинъиз! Сизни коклерде буюк мукяфат беклей! Бу адамларнынъ баба-деделери исе пейгъамберлерге де бойле япкъанлар.
Сонъ Иса о адамны Алланынъ Сарайында тапты. – Мына, сен сагъ олдынъ. Энди гуна япма, ёкъса санъа даа да бетер шей оладжакъ, – деди онъа.
О, къатты сеснен: – Аякъ устюне догъру тур! – деди. Шу ань о адам еринден атылып турды да, юре башлады.
Буны айткъанынен, ичинде арам рух олгъан адам оларнынъ устюне атылып, бир-бирининъ артындан эписини енъди. Олар чыплакъ ве яралы олып, о эвден къачып къуртулдылар.
онынъ онъ къолуны тутып, аякъ устюне турсатты. Сакъатнынъ табанларынен балдырлары бирден къавийлештилер.