Лякин Юсуф ред этти ве эфендисининъ апайына: – Мен олгъанымда, эфендим бир шей ичюн къасевет этмей. О, бутюн олгъан барлыкъ-вариетини меним элим астына берди.
Ана, баш руханийнен акъсакъалларнынъ эписи меним шаатларымдыр. Мен олардан Дамасктаки дин къардашларына язылгъан мектюплерни алып, о ерде яшагъан бу адамларны джезаламакъ ичюн Ерусалимге кетирмек ниетинен ёлгъа чыкътым.
Олар джевап берип: – Сенинъ акъкъынъда Еудиеден ич бир мектюп алмадыкъ, о ерден кельген дин къардашларымыз да бизге ич бир хабер я да яман сёз айтмады.
Лякин оларнынъ акъыллары кёр олды, ве Эски Васиетни окъугъан вакъытта о орьтю бугуньге къадар акъылларыны къапатып тура, чюнки орьтюни тек Месих алып четке ташламакъ мумкюн.