11 Тедавийленген адам Пётрнен Юханнынъ артындан къалмагъаны ичюн, бутюн тааджипленген халкъ оларнынъ янына, Сулейманнынъ Эйванына чапып кельди.
– Не ичюн сен РАББИнинъ Адындан пейгъамберлик этип, бу Эв Шило дайын оладжагъыны ве бу шеэр харап ве адамсыз къаладжагъыны айтасынъ?» Бутюн халкъ РАББИнинъ Эвинде Йирмеянынъ къаршысында топланды.
Иса Пётрнен Юханны ёллап: – Барынъыз да, бизге Песах ашыны азырланъыз, – деди.
Джинлерден къуртулгъан адам Исанынъ янында къалмакъ ичюн Ондан разылыкъ сорады. Лякин Иса оны ёллап:
Иса Сарайда Сулейманнынъ Эйванында айланып юре эди.
Бу шамата чыкъкъанда, чокъ адам топлашты. Эр бири озь тилинде лакъырды эткенини эшитип, шаштылар.
Пётр буны корип, халкъкъа деди: – Эй, Исраиль акъайлары! Не ичюн бунъа тааджиплендинъиз? Бизлерге ойле бакъасыз ки, санки биз о адамгъа юрмеге къабилиетини озь къудретимиз я да диндарлыгъымызнен бердик.
Сарайгъа кирип келеяткъан Пётр ве Юханны корьгенинен, сакъат олардан да садакъа истеди.
Пётрнен Юхан онъа козьлерини тиктилер. – Бизлерге бакъ! – деди Пётр.
Халкъ арасында эльчилернинъ къолларынен чокъ аджайип шейлер ве бельгилер яратыла эди. Эписи иманлылар бир-биринен разы олып, Сулейманнынъ Эйванында топлаша эдилер.