10 Сарайнынъ «Гузель» деген къапусы янында садакъа тилеп отургъан адамнынъ озю олгъаныны анълагъан сонъ, онен олгъан шейни корип, эписи тааджипленди ве пек шашып къалдылар.
О ернинъ адамлары Исаны таныдылар. Бутюн этрафларгъа хабер ёллап, Онынъ алдына эписи хасталарны кетирдилер.
Эписи шашып къалдылар ве бир-бирине: – Бу насыл шей? Онынъ о къадар укюми ве къудрети бар ки, О, арам рухларгъа биле буюра, олар исе чыкъалар, – дедилер.
Эр кес Алланынъ улулыгъына шаша эди. Эписи адамлар Исанынъ япкъан ишлеринден тааджипленген вакъытта, О, Озь шегиртлерине:
Баба Огълуны севе ве Огълуна Озю япкъан эр шейни косьтере. О, сизни шашыртып, бундан да буюк шейлерни косьтереджек.
Иса бойле джевап берди: – Озюнинъ де, ана-бабасынынъ да гунасы ичюн дегиль. Алланынъ ишлери онда белли оладжагъы ичюн, о кёр олып догъды.
Къомшулары ве эвельден онынъ кёр олып тиленгенини корьген адамлар: – Бу, анавы тиленип отургъан кёр адам дегильми? – деп сорадылар.
Эписи шашып къалып, бир-бирине: – Бу насыл шей? – деп тааджиплендилер.
Эписи тааджипленип ве айретте къалып, озьара: – Бу лакъырды эткенлернинъ эписи галилеялылар дегильми?
Анда анадан догъма юрип оламагъан бир адам бар эди. Оны, Сарайгъа киреяткъанлардан садакъа тилемек ичюн, эр кунь Сарайнынъ Гузель адлы къапусы янына кетирип къоя эдилер.