2 Ерли халкъ бизге адеттен тыш инсаниетлик косьтерди. Ягъмур ягъып сувукъ олгъаны ичюн, олар атеш якъып, эпимизни къабул эттилер.
Учь куньден сонъ Ехуда ве Биньямин акъайлары Ерусалимде топлаштылар. Бу, докъузынджы айнынъ 20-нджи кунюнде олды. Бутюн халкъ Алланынъ Эви огюндеки мейданда отурды, топлашувнынъ себебинден ве кучьлю ягъмурдан дыр-дыр къалтырай эди.
Яманлыкъкъа къаршы яманлыкъ япманъыз, халкъынъыздан ич бир адамгъа къаршы да яман фикирлерни тутманъыз. Лякин якъын адамны озюнъизни киби севинъиз. Мен – РАББИм.
Аранъызда яшамакъ ичюн ерлешкен кельмешек сизлер ичюн ерли адам киби олсун, оны озюнъизни киби севинъиз. Сизлер де Мысыр топрагъында кельмешек эдинъиз. Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз.
Ве ким бу адий ве кучюк адамларнынъ бирисине, о – Меним шегиртим олгъаны ичюн, бир мешребе сув берсе, сизге догърусыны айтам: о, мукяфатсыз къалмаз.
Ава сувукъ олгъаны ичюн, о ерде тургъан къуллар ве мемурлар комюрден атеш якъып, къызына эдилер. Пётр да оларнен берабер къызынып тура эди.
Эртеси куню Сидон шеэрине келип токътадыкъ. Юлий Павелге яхшы мунасебетте олып, онъа достларына бармагъа ве керек шейлерни алмагъа разылыкъ берди.
Павел бир къучакъ пытакъ топлап, атешнинъ устюне къойгъанда, онынъ къолуна янгъындан къачаяткъан бир зеэрли йылан сарылып къалды.
Павелнинъ къолуна йылан асылгъаныны корьген ерлилер бири-бирине: «Бу адам къатиль, гъалиба. Денъизден къуртулса да, адалет алласы оны тири къалдырмайджакъ!» – дедилер.
Мен эм юнанларнынъ, эм башкъа халкъларнынъ, эм акъыллы, эм акъыллы олмагъанларнынъ огюнде борджлум.
Фикирлери акъкъында давалашмайып, иманы кучьсюз олгъан адамны къабул этинъиз.
Эр шейни ашагъан адам ашамагъанны ашаламасын. Эр шейни ашамагъан адам да ашагъанны къабаатламасын. Алла оны къабул этти де.
Сонъ сюннет олмагъан, амма Къанунны туткъанлар сизни, Къанун ве сюннет олгъан, амма оны тутмагъанларны суд этеджеклер.
Амма мен бир тильнинъ манасыны анъламасам, мен о тильде лаф эткен адам ичюн эджнебий олам, лаф эткен адам да мен ичюн эджнебийдир.
Агъыр иш яптым ве чокъ чекиштим, чокъ юкъусыз гедже корьдим, ачлыкъ ве сувсузлыкъ чектим, чокъ кере аштан-сувдан вазгечтим, сувукъ авада индже урбада юрдим.
Мында шимди не юнан бар не еудий, не сюннетли бар не сюннетсиз, не варвар бар не скиф, не къул бар не азат, лякин тек Месих бар. О – эр шей ве эр шейдедир.
Мусафирлерни севип-саймагъа унутманъыз. Базы адамлар мусафирлерни къабул эткенде, бильмезден мелеклерни къаршылап алдылар.