Давут, халкъны ольдюрген мелекни корип, РАББИге: – Мына мен гуна яптым, къанунгъа къаршы чыкътым. Бу къойлар исе, олар не япты? Сен мени ве бабамнынъ союны джезала, – деди.
Нетиджеде, оны озьлерининъ Къанунына коре меселелер боюнджа къабаатлагъанларыны бильдим, лякин онда олюмге я да апске ляйыкъ ич бир къабаатны тапмадым.
Топлашувда буюк шамата котерильди. Фериселерден олгъан бир къач Къанун оджасы сёзге чыкъып, ачувнен: – Бизлер бу адамда ич бир яманлыкъ тапмаймыз. Эгер рух я да мелек онъа бир шей айткъан олса, не олгъан? – дедилер.
Мен исе онынъ олюмге ляйыкъ ич бир иш япкъаныны тапмадым. Онынъ озю императорнынъ махкеме этильмесини талап эткени ичюн, оны онъа ёлламагъа къарар бердим.