Адам манъа: – Эй, Даниял, Алла севген адам! Аякъкъа тур. Мен санъа ёлландым. Айтаджакъ сёзлеримни яхшы этип динъле, – деди. О манъа бу сёзлерни айткъанда, мен титреп аякъкъа турдым.
О вакъыт мен: «Я Рабби, манъа не япмакъ керек?» – дедим. Рабби манъа: «Еринъден турып, Дамасккъа бар, япмагъа керек олгъан эр шейни о ерде айтаджакълар», – деди.
О ерге бардым, чюнки мени Алла Озю ёллады. О ерде мен халкъларгъа бильдирген Къуванчлы Хаберни андакилерге айтып бердим. Оны урьметли адамларнен айры корюшюв вакътында анълаттым, меним кечкен ве шимдики хызметим бошуна я да бошуна олмагъаныны бильмеге истедим.