1 Агриппа Павелге: – Санъа озюнъни акъламакъ ичюн сёз бериле, – деди. О вакъыт Павел къолуны котерип, озюни къорчаламакъ ичюн лафыны башлады:
Мен чагъырдым – сиз эшитмединъиз, къолумны узаттым – абайлагъан адам олмады.
Йыкъылмакътан эвель кибирли юрек озюни юксельте, алчакъгонъюллик артындан исе шурет келе.
Берильген бахшыш адамгъа ёл ачар ве буюк инсанларнынъ огюне алып барар.
Шунынъ ичюн Мен элимни узатып, пайынъны эксильттим ве сени кореджек козю олмагъан фелестинли къызларнынъ къолуна бердим. Олар сенинъ намуссыз ишлеринъден утандылар.
– Къанунымызгъа коре, башта адамны эшитмек ве онынъ ишини бильмек, сонъ исе оны суд этмек керек.
– Эй, дин къардашлар ве бабалар! Энди огюнъизде озюмни акълагъан сёзлеримни динъленъиз!
Мен оларгъа: «Биринджиден, къабаатлангъан адамнынъ къабаатлагъанларнен корюшмеге ве онъа юклеген къабаатлавлардан озюни къорчаламагъа имкяны олмакъ керек. Ойле олмаса, адамны къабаатлайыджыларынынъ къолуна бермеге римлилернинъ адети дегиль», – деп джевап бердим.
Мабюске къаршы къоюлгъан къабаатлавларыны косьтермейип, оны ёлламагъа мантыкъсыз саям.
– Агриппа падиша! Бугунь сенинъ алдынъда еудийлернинъ манъа къаршы къоюлгъан эписи къабаатлавларындан къорчалангъаным ичюн озюмни бахтлы саям.
Рабби Иса онъа: – Адымны тюрлю халкълар, падишалар ве Исраиль огъулларынынъ огюнде илян этмек ичюн, Мен бу адамны сайладым.
Амма Исраиль акъкъында Алла бойле дей: «Бойсунмагъан ве сёз динълемеген халкъкъа бутюн кунь къолларымны узатып тура эдим».