Павел онъа: – Мен императорнынъ къады курсюси огюнде турам, мени мында укюм этмек керек. Мен еудийлерге ич бир акъсызлыкъ япмагъанымны озюнъ де яхшы билесинъ.
Учь куньден сонъ Павел бир ерге еудийлернинъ энъ сайгъылы адамларыны чагъырды. Олар топлашкъанда, о: – Дин къардашларымыз! Мен халкъымызгъа ве бабаларымызнынъ адетлерине къаршы ич бир шей япмасам да, мабюс олып, Ерусалимде римлилернинъ къолуна берильдим.
Олар джевап берип: – Сенинъ акъкъынъда Еудиеден ич бир мектюп алмадыкъ, о ерден кельген дин къардашларымыз да бизге ич бир хабер я да яман сёз айтмады.