3 Эр даим ве эр ерде буны миннетдарлыкънен къабул этемиз.
мен де, эписини гъайретнен огренген сонъ, бу вакъиаларны санъа, урьметли Теофил, бирер-бирер язып бермек къарарына кельдим.
Павелни миндирип, виляет акими Феликснинъ алдына сагъ-селямет алып бармакъ ичюн, юклю айванларны беринъиз, – деп буюрды.
«Клавдий Лисий – Сайгъылы аким Феликске: Селям!
Атлылар Кайсареягъа барып, мектюпни акимге бердилер, Павелни де онъа теслим эттилер.
Сонъ Павелни чагъырдылар. Тертулл оны къабаатламакъ ичюн сёз алды: – Эй, мухтерем Феликс, сенинъ укюмдарлыгъынъда аманлыкъ ичинде яшаймыз, халкъымыз ичюн янъы къанунлар чыкъарып, чокъ къайгъырасынъ.
Сени чокъ раатсыз этмемек ичюн, мераметли олып бир къач сёзюмизни динълегенинъе риджа этем.
Павел исе: – Мен акъылдан таймадым, сайгъылы Фест, – деди. – Аксине, акъикъат ве мантыкъ сёзлерини айтам.