26 «Клавдий Лисий – Сайгъылы аким Феликске: Селям!
мен де, эписини гъайретнен огренген сонъ, бу вакъиаларны санъа, урьметли Теофил, бирер-бирер язып бермек къарарына кельдим.
Оларнен шу мектюпни язып ёлладылар: «Эльчилер, акъсакъаллар ве дин къардашлары – Антиохия, Сурие ве Киликияда яшагъан миллетлерден дин къардашларына: Селям алейкум!
Павелни миндирип, виляет акими Феликснинъ алдына сагъ-селямет алып бармакъ ичюн, юклю айванларны беринъиз, – деп буюрды.
Бинъбашы бойле бир мектюпни язып берди:
Атлылар Кайсареягъа барып, мектюпни акимге бердилер, Павелни де онъа теслим эттилер.
Эр даим ве эр ерде буны миннетдарлыкънен къабул этемиз.
Павел исе: – Мен акъылдан таймадым, сайгъылы Фест, – деди. – Аксине, акъикъат ве мантыкъ сёзлерини айтам.
Якъуп, Алланынъ ве Рабби Иса Месихнинъ къулу – дюньяда даркъалгъан еудийлернинъ он эки къабилесине: Селям алейкум!
Якъында сени корьмеге умют этем, о вакъыт козьме-козь лаф этермиз.
