1 Павел Шура азаларына козьлерини тикип: – Эй, дин къардашларымыз! Мен бу куньге къадар Алланынъ алдында темиз инсафнен яшай эдим, – деди.
Яман адамнынъ пешинден кимсе къуваламаса биле, чапар, инсафлы адам исе арслан киби тынчтыр.
Мен исе сизге айтам: ким агъа-къардашына кин тутса биле, махкемеде къабаатлы сайыладжакъ. Ким бирисине «къабакъ баш» десе, Юксек Шура огюнде къабаатлы сайыладжакъ. Ким бирисине «акъылсыз кяфир» десе, джеэннем атешине огърамагъа ляйыкъ оладжакъ.
– Эй, дин къардашлар ве бабалар! Энди огюнъизде озюмни акълагъан сёзлеримни динъленъиз!
Эртеси куню бинъбашы, еудийлер Павелни неде къабаатлагъанларыны эминликнен бильмек макъсадынен, оны зынджырлардан бошатты. Еудий баш руханийлерине ве бутюн Юксек Шура азаларына топланмагъа буюрды. Павелни кетирип, оларнынъ къаршысына къойды.
Ана, баш руханийнен акъсакъалларнынъ эписи меним шаатларымдыр. Мен олардан Дамасктаки дин къардашларына язылгъан мектюплерни алып, о ерде яшагъан бу адамларны джезаламакъ ичюн Ерусалимге кетирмек ниетинен ёлгъа чыкътым.
Энди сизлер Шура азаларынен берабер бинъбашынынъ янына барынъыз ве, Павелнинъ меселесини даа яхшыджа огренмек ичюн, оны ярын алдынъызгъа чыкъармасыны риджа этинъиз. Бизлер исе, о етип кельмезден эвель, оны ольдюрмеге азыр турармыз, – дедилер.
Йигит джевап берип: – Еудийлер Павелнинъ ишини даа яхшыджа огренмек ичюн, оны ярын Шура алдына чыкъармакъны сенден риджа этмеге келиштилер.
Сонъ оны неде къабаатлагъанларыны бильмеге истеп, оларнынъ Шурасына алып бардым.
Оларнынъ бир къысмы саддукий ве башкъа къысмы фериселер олгъаныны анълагъан Павел Шурагъа къатты бир сеснен: – Дин къардашларымыз! Мен ферисем, эм ферисенинъ огълу олам. Мени олюлернинъ тирильгенине ишангъаным ичюн укюм этелер, – деди.
Шунынъ ичюн Алла ве инсанларнынъ алдында инсафымны эр вакъыт саф тутмагъа тырышам.
О вакъыт Шурада отургъанларнынъ эписи Стефангъа тикилип бакъкъанда, бети бир мелекнинъ бетине ошап къалгъаныны корьдилер.
Озюмде ич бир къабаат корьмесем де, бунен озюмни акъламайым. Мени Рабби тешкерип, суд эте.
Биз шунен гъурурланамыз, темиз виджданымыз да тасдыкълай ки, биз ачыкъ юрекнен ве Алладан кельген темизликнен яшай эдик, бу дюньяда ве айрыджа сизлернен олгъанымызда, инсаний акъылнен дегиль, лякин Алланынъ эйилигинен арекет эте эдик.
Амма адамларнынъ гизли ве айып ишлерини ред этип, шимди айнеджиликнен арекет этмеймиз, Алланынъ Сёзюни бозмаймыз. Биз акъикъатны ачыкъ-айдын этемиз ве Алланынъ огюнде эр бир адамнынъ виджданына бизге къыймет кесмеге ёл беремиз.
Гедже-куньдюз дувалар окъугъанымда, мен сени эр вакъыт акълымда тутам ве Аллагъа шукюр этем, баба-деделерим киби, Онъа саф виджданнен хызмет этем.
Бизлер ичюн дува окъунъыз. Бизим виджданымыз темиз экенине эминмиз, чюнки биз эр шейни намуслыкънен беджермеге арекет этемиз.
Амма буны назикликнен ве сайгъынен япынъыз, виджданынъызны темизликте тутунъыз. О вакъыт Месихке иманнен яхшы яшайышынъызны яманлагъанлар озьлерининъ яман лафларындан утанаджакълар.