6 Биз бири-биримизнен сагълыкълашып, гемиге чыкътыкъ, олар исе эвлерине къайтып кеттилер.
Бундан сонъ о, бабасына къайта. О даа узакъта келеяткъанда, бабасы огълуны коре ве аджый. О, чапып барып, огълунынъ бойнундан къучакълап опе.
О, Озюнъкилерине кельди, лякин Озюнъкилери Оны къабул этмеди.
– Мына, ойле вакъыт келеята ве энди кельди ки, эр биринъиз озь тарафынъызгъа къачаджакъсыз, ве Мен бир Озюм олып къаладжагъым. Амма Мен ялынъыз дегилим, чюнки Баба Меннен берабер.
Сонъ шегиртине: – Мына бу сенинъ ананъ! – деди. О вакъыттан башлап, о шегирт Мерьемни озь эвине алды.
Бундан сонъ эписи эв-эвлерине даркъалып кеттилер.
лякин о ерде дин къардашым Титни тапмайып, рухум раат олмады. Шунынъ ичюн о ердекилернен сагълыкълашып, Македониягъа кеттим.