35 Павел энди мердивенге еткенде, адамларнынъ ачувы пек кучьлю олгъаны себебинден, аскерлер оны котерип бардылар.
Сен меним долашкъанымны эсапкъа алгъансынъ; козьяшларымны Озь мешин торбанъа къой; олар Сенинъ китабынъда язылгъан дегильми?
Мени душманларымдан къуртар, эй, Аллам! Манъа къаршы чыкъкъанлардан мени къорчала!
Мемлекет ороспулыкъкъа толу, къаргъыш ичюн окюр-окюр агълай, чёль отлакълары къуруды. Олар яманлыкъ япмагъа ниетленелер, яланда кучь тапалар.
Сонъ юзюмджиге: «Мен учь йыл девамында мында келип, бу инджирнинъ устюнде мейва къыдырам, лякин оны тапмайым. Оны кесип ташла, топракънынъ кучюни не ичюн алсын?» – дей.
Бинъбашы разылыкъ берген сонъ, Павел мердивенде турып, халкъны тынчландырмакъ ичюн къолуны котерди. Терен бир сюкюнет олгъанда, еудийлернинъ тилинде лаф этип башлады: