27 Еди куньлюк муддет битеяткъанда, Павелни Алланынъ Сарайында Кучюк Асиядан кельген еудийлер корьдилер. Олар бутюн халкъны котерип, Павелни туттылар да:
РАББИнинъ огюнде Ахав киби яманлыкъ япкъан адам ёкъ эди, шу яманлыкъларны япмагъа оны апайы Изевель огретти.
Насылдыр адамнынъ олюсине токъунгъан эр адам еди кунь арам оладжакъ.
Назарейликнинъ куньлери биткенинен, назарейлер акъкъында бойле къанунны беджеринъиз: назарейни Корюшюв Чадырынынъ кириши янына алып барынъыз.
Эгер онынъ янында бирев апансыздан ольсе, ве назарей озь назарейлигини ве башынынъ сачларыны арамласа, о, эляллангъан кунюнде озь башыны тыраш этсин, единджи куню сачларыны къыркътырсын.
Лякин буларнынъ эписинден эвель сизни якъалайджакъ ве къувалайджакълар, синагогаларгъа береджеклер ве зинданларгъа ташлайджакълар. Меним Адым ичюн сизни падишалар ве акимлернинъ алдына алып бараджакълар.
Лякин еудийлер диндар ве итибарлы къадынларнен шеэрнинъ сайгъылы адамларыны Павел ве Барнабагъа къаршы къойып, оларны озь ерлеринден къувып чыкъардылар.
Сонъ Антиохия ве Иконий шеэрлеринден кельген еудийлер халкъны озь тарафына тартып, Павелни ташларнен урдылар. Оны ольген, деп сайып, шеэрден тышарыгъа чыкъарып ташладылар.
Лякин инанмагъан еудийлер башкъа миллетлер адамларынынъ юреклерини зеэрлеп, оларны дин къардашларгъа къаршы котердилер.
Башкъа миллетлер адамлары ве еудийлер озь башлыкъларынен анълаштылар ве эльчилерни акъаретлемеге ве ташларнен урмагъа истедилер.
Сонъ олар Фригия ве Галатия топракъларыны кечтилер, Мукъаддес Рух исе оларгъа Кучюк Асияда Алланынъ Сёзюни даркъатмагъа ёл бермеди.
Павел Алланынъ Сёзюни Бероя шеэринде илян эткенини эшиткенде, Тессалоникедеки еудийлер о ерге келип, халкъны аякъкъа котере башладылар.
Гъаллион Ахаянынъ акими олгъан девирде еудийлернинъ эписи бир олып, Павелге уджюм этти. Оны къады курсюси янына кетирип:
Партлылар, мадайлылар ве эламлылар, Месопотамия, Еудие, Къаппадокия, Понт ве Кучюк Асияда яшагъан,
Еудийлернинъ фитнелери ичюн башыма сынавлар келип кечти, оларнынъ ичинде алчакъгонъюллик ве козюмнинъ яшынен Раббиге хызмет эте эдим.
Озюнъ билип олурсынъ ки, мен бель букмек ичюн Ерусалимге кельгениме даа он эки куньден чокъ дегиль.
Олар мени Алланынъ Сарайында элялланув адетини япкъанымдан сонъ таптылар. О ерде мен ичюн не топлашув, не къалабалыкъ бар эди.
Бу иш ичюн еудийлер мени Алланынъ Сарайында тутып ольдюрмеге тырыштылар.
Олар Пётрнен Юханны туттылар, энди вакъыт кеч олгъаны ичюн, сабагъадже апске алдылар.
эльчилерни якъалап, шеэр зинданына ташладылар.
Бойле этип, халкъны ве акъсакъалларнен Къанун оджаларыны къозгъадылар, Стефангъа уджюм эттилер, оны тутып, Шуранынъ алдына кетирдилер.
Азат олгъанларнынъ синагогасындан базылары, эм де Киренеден, Эскендериеден, Киликиядан ве Кучюк Асиядан олгъан адамлар Стефаннен дава этип башладылар,
Чокъ кере ёлгъа чыкъа эдим. Озенлерде, айдутлардан, сойдашларымдан да, башкъа миллетлерден де телюкеде къалдым. Шеэрде телюке, сахрада телюке, денъизде телюке, ялан агъа-къардашлар арасында телюкеге огърадым!
бизге башкъа халкъларнен лаф этмеге, шу халкъларгъа къуртулмагъа ёл бермейлер ве, бойледже, озь гуналарынынъ ольчюсини арттыралар. Лякин ахыр-сонъу Алланынъ гъазабы башларына тюшти.