37 Сонъ эписи окюр-окюр агълап, Павелни къучакълап опе башладылар.
Юсуф озь къардашы Биньяминнинъ бойнуна сарылды ве агълай башлады. Биньямин де онынъ бойнунда агълады.
Юсуф озь арабасыны ектиртти ве, бабасы Исраильни къаршыламакъ ичюн, Гошенге кетти. Оны корьген сонъ, бойнуна сарылды ве онынъ бойнунда чокъ вакъыт агълады.
Давут исе агълай-агълай Зейтюн дагъына чыкъты. Онынъ башы къапалы эди, озю ялынаякъ кете эди. Онен берабер олгъан адамлар да башларыны къапатып агълай-агълай кете эдилер.
Эль-Яса бугъаларыны къалдырып, Ильяснынъ пешинден чапты ве онъа: – Манъа анам-бабамны опьмеге рухсет бер, сонъ сенинъ пешинъден кетерим, – деди. – Айды, бар, сонъ артынъа къайтып келирсинъ. Меним япкъанымны анълайсынъмы? – деп джевап берди Ильяс.
– Я РАББИ! Мен Сенинъ огюнъде насыл садыкълыкънен ве бутюн юрегимнен Санъа берилип юргенимни эсле. Сенинъ огюнъде яхшылыкъ яптым, – деп, аджджы агълап башлады.
Узеир дува окъуды, агълай-агълай тёвбе этти, агълады, Алланынъ Эви огюнде ерге йыкъылды. Шу вакъытта онынъ янында чокътан-чокъ исраиллилер джемааты топланды, акъайлар, апайлар, балалар да кельди. Олар окюр-окюр агълай эдилер.
Оны узакътан корип, танып оламадылар. Сонъра олар къычырып, агъладылар, урбаларыны йырттылар ве башларынынъ устюнден кокке топракъ септилер.
Окълугъы оларнен толу адам бахтлыдыр! Араба къапуларында душманларнен давалашсалар, олар масхаралыкъ корьмез.
Бундан сонъ о, бабасына къайта. О даа узакъта келеяткъанда, бабасы огълуны коре ве аджый. О, чапып барып, огълунынъ бойнундан къучакълап опе.
Бири-биринъизнен азиз опюшнен селямлашынъыз. Бутюн Месих джемиетлери сизлерге селям этелер.
Бутюн дин къардашлар сизлерге селям ёллайлар. Азиз опюшнен селямлашынъыз.
Азиз опюшнен селямлашынъыз. Алланынъ бутюн азизлери сизлерге селям этелер.
Бутюн агъа-къардашларны азиз опюшнен селямланъыз.
Эсимде сенинъ козьяшларынъны тутам, сени корьмеге ве къуванчкъа толмагъа истейим.
Алла оларнынъ козюндеки эр бир козьяшны силеджек, ве энди олюм олмайджакъ. Гъам да, агълав да, агъры да олмаз. Эвельки шейлер кечип кетти.
Тахтнынъ ортасындаки Къозу, чобан киби, оларны бакъаджакъ ве яшайыш сувлары олгъан чокъракъларгъа алып бараджакъ. Алла оларнынъ козьяшларыны бутюнлей силеджек.
Огълан бала кетти. Давут исе дженюп тарафындан котерильди, учь кере бетини ерге тийгизип, эгилип селямлашты. Сонъ экиси къучакълашып-опюшип агъладылар, факъат Давут бетер агълады.