Ягъя озь ёлунынъ сонъунда: «Сизлер мени ким деп саясынъыз? Мен о дегилим. Лякин менден сонъ Келеяткъан бар, мен Онынъ аякъкъап багъларыны чезмеге биле ляйыкъ дегилим», – деди.
Лякин Павел джевап берип: – Не япасыз? Не ичюн агълап, юрегимни парчалайсыз? Мен Ерусалимге барып тек эсир олмагъа дегиль, Рабби Иса ичюн ольмеге биле азырым, – деди.
Шу себептен мен къуветсиз олгъанымда, мени яманлагъанларда, мен мухтадж олгъанымда, Месих ичюн мени къувгъан ве чекиштиргенлерде, мен мемнюн олам. Къуветсиз олгъанымда, меним къудретим осе.
Павел эльчи (меним эльчилигим не инсанлардан, не бирде-бир инсаннынъ ярдымынен кельди, мени Иса Месих ве Оны олюлерден тирильткен Алла Бабамыз эльчи яптылар)
Шу себептен бу азапларны чекем. Амма мен утанмайым. Кимге инангъанымны билем; эминим ки, манъа залог оларакъ берильген ишни о куньге къадар сакъламагъа Онынъ кучю бар.
Янымда Рабби турды ве манъа кучь берди, ве шу себептен мен Къуванчлы Хаберни бутюнлей бильдирдим, ве оны бутюн халкълар эшитти. Мен арсланнынъ агъзындан къуртулдым.
Оларнынъ эр бирине беяз урба берильди ве къыскъа бир вакъыт даа беклемеге керек олгъаны айтылды, чюнки озьлери киби ольдюриледжек Алланынъ къулларынынъ ве дин къардашларынынъ сайысы толу олмагъа керек эди.