47 ве Аллагъа шукюр эте эдилер. Оларны бутюн халкъ севе эди. Алла кунь сайын иманлылар сырасына къуртарылгъанларны къоша эди.
лякин бунынъ чаресини тапамадылар. Бутюн халкъ Исаны джан-юрекнен динълеп, артындан юре эди.
Иса осе эди. Яшы арткъанынен, икмети де арта эди. Исагъа Алланынъ ве адамларнынъ хайыры да чокълаша эди.
Раббининъ кучю оларнен олгъаны ичюн, чокътан-чокъ адам Раббиге иман эттилер.
О, Мукъаддес Рухкъа ве имангъа толгъан, мераметли адам эди, ве халкънынъ баягъы къысмы Раббиге къошулды.
Башкъа миллетлер буны эшитип, пек севиндилер ве Раббининъ Сёзюни шуретледилер, эбедий аяткъа тайинленгенлернинъ эписи имангъа кельдилер.
Иконий шеэринде Павелнен Барнаба эр ерде япкъанлары киби, еудийлернинъ синагогасына кирип, ойле сёзлер айта эдилер ки, нетиджеде еудийлернинъ ве юнанларнынъ чокълары имангъа кельдилер.
Къуванчлы Хаберни Дербе шеэринде даркъатып, чокъ шегирт арттыргъанларындан сонъ, Листра, Иконий ве Антиохия шеэрлерине къайттылар.
Бойледже, топлашувларнынъ иманы къуветленип, сайысы кунь-куньден артты.
Бойледже, оларнынъ чокълары ве бир талай асылзаде юнан къадын ве акъайлары да имангъа кельдилер.
Бу ваде сизлернен балаларынъызгъа ве даа узакъта олгъан, бизим Алла Раббимиз чагъыргъан эписи адамларгъа берильген, – деди.
Бойледже, онынъ сёзюни ачыкъ гонъюльден къабул эткенлер сувгъа батырылып чыкътылар. Шу куню учь бинъге якъын джан иманлыларгъа къошулды.
Руханийлер акъайларны джезаламакъ ичюн ич бир мана тапмайып, оларны даа бир кере къоркъузып, йибердилер. Олар халкътан къоркъа эдилер. Эписи адамлар олгъан шей ичюн Аллагъа шукюр эте эдилер.
Эльчилер Рабби Исанынъ тирилюви акъкъында буюк кучьнен шаатлыкъ эте эди. Оларнынъ эписине чокъ хайыр бериле эди.
Хаберни эшиткенлернинъ чокълары исе иман эттилер, ве бу адамларнынъ сайысы беш бинъге якъын олды.
Исанынъ шегиртлери эп чокълашкъанда, юнан тилинде лаф эткен еудийлер, оларнынъ арасында тул къадынларгъа куньделик ярдым башкъаларындан аз бериле, дегенде, ерли еудийлерге къаршы мемнюниетсизлигини косьтере башладылар.
Алланынъ Сёзю даркъатылгъан сайын, Ерусалимде Исанынъ шегиртлерининъ сайысы эп арта эди. Руханийлернинъ де чокълары имангъа бойсундылар.
О вакъыт, Еудие, Галилея ве Самариеде иманлылар джемиети ичюн тынчлыкъ девири кельди. Иманлылар Раббиден къоркъып, иманда къавийлешип яшай эди. Мукъаддес Рухнынъ ярдымынен оларнынъ сайысы эп арта эди.
Лидда ве Шарон шеэрлеринде яшагъанларнынъ эписи о адамнынъ алыны корьдилер де, Исаны Раббимиз деп таныдылар ве имангъа кельдилер.
Ким бойле этип, Месихке хызмет этсе, Алланынъ разылыгъыны тапар, ве адамлар оны макътарлар.
Алла эвельден къарар чыкъарып бельгилеген адамларны чагъырды, чагъыргъанларны акълады, акълагъанларгъа шурет берди.
Ешая да Исраиль акъкъында бойле къычырып дей: Исраиль огъулларынынъ сайысы денъиз къуму къадар олса да, къуртулыш пек азы тападжакъ.
Гъайып олаяткъанлар ичюн хач акъкъындаки хабер акъылсызлыкътыр. Амма къуртулышны алаяткъан бизге бу хабер – Алланынъ къудретидир.