36 Бойледже, бутюн Исраиль халкъы буны къатты бильсин ки, Алла сизлер хачкъа мыхлагъан бу Исаны Рабби ве Месих япты!
Эй, Якъупнынъ халкъы ве Исраильнинъ эписи сойлары! РАББИнинъ сёзюни динъленъиз!
– Бакъынъыз! Ойле куньлер келеята ки, – дей РАББИ, – Исраиль ве Ехуда халкъларына янъы бир васиет береджегим.
Ойле куньлер келеджек ки, Мен Исраиль ве Ехуда халкъларына сёз берген яхшылыкъны беджереджегим, – дей РАББИ.
– Мысырлыларны, ехудалыларны, эдомлыларны, аммонлыларны, моавлыларны, сахрада яшагъан, зулюфлерни тыраш эткенлернинъ эписини джезалайджагъым. Бутюн бу халкълар сюннетсиздир, бутюн Исраиль халкъынынъ юреги исе сюннет олмагъандыр.
О заман Мен – РАББИ, оларнынъ Алласы, оларнен берабер олгъанымны билирлер, эм де Исраиль халкъы – Меним халкъым олгъаныны билирлер, – дей РАББИ-ТААЛЯ.
Шунынъ ичюн Исраиль халкъына бойле айт: – РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Эй, Исраиль халкъы! Мен япаджагъымны сизлер ичюн дегиль, мукъаддес Адым ичюн япаджагъым. Сиз Меним Адымны башкъа халкъларнынъ арасында арам эттинъиз,
Лякин билинъиз ки, бунынъ эписини сизинъ хатиринъиз ичюн япмайджагъым, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Исраиль халкъы! Япкъан ишлеринъиз ичюн утан-арланынъыз!
Азиз пайнынъ янындаки эки бучукъ километр кенълигинде ве он эки бучукъ километр узунлыгъында топракъ пайыны шеэр ичюн айырынъыз, бу бутюн Исраиль халкъы ичюн олсун.
О куню Давутнынъ сою ичюн ве Ерусалимде яшагъанлар ичюн бир чокъракъ ачыладжакъ. Онынъ ярдымынен адамларгъа гуналарындан ве арамлыкъларындан темизленмеге мумкюн оладжакъ.
Бугунь Давутнынъ Шеэринде сизинъ Къуртарыджынъыз догъды. О – Месих, Раббидир! – деди.
– Бу ад эсасында огретменъиз, деп, сизлерге къаттыдан ясакъ этмеген эдикми? Бунъа бакъмадан, огретювинъизнен бутюн Ерусалимни толдурдынъыз ве о адамнынъ къаныны бизим бойнумызгъа юклемеге истейсиз, – деди.
Эпимиз Месихнинъ суд тахты огюнде тураджакъмыз ве беденде яшагъан вакъытта япкъан яхшы я да яман ишлеримизге коре акъкъымызны аладжакъмыз.