26 Шунынъ ичюн юрегим къуванчкъа толды, тилимден шадлыкъ тёкюльди. Теним умют иле раатнен яшайджакъ.
манъа уджюм эткен яман адамлардан, эр ерден джанымны сарып алгъан душманларымдан!
Мына, аятым къасеветтен азды, омюр йылларым агълай-агълай кечип кетти. Гуналарымдан такъаттан кесильдим, кемиклерим де къуруды.
Саф юрекли адамны гизлиден беклеп, ич къоркъмайып, апансыздан онъа окъ аталар.
Давут Иса акъкъында шойле деген: – Раббини эр вакъыт огюмде коре эдим: Мен ич бир шейден къоркъмайым деп, О, меним онъ тарафымдадыр.
Сен джанымны олюлер дюньясында ташлап кетмезсинъ, Азизинъе чюрюп ёкъ олмагъа ёл бермезсинъ.