20 Раббининъ улу ве шанлы куню кельмезден эвель, кунеш къаранлыкъ оладжакъ, ай къан киби оладжакъ.
Коктеки йылдызлар, Орион ве онынъ йылдызлары нуруны бермейджеклер; кунеш догъгъанда сёнеджек, ай да озь ярыгъынен ярыкълатмайджакъ.
Эр тутулгъан окънен тешиледжек, къолгъа эр тюшкен къылычнен ольдюриледжек.
Мына, РАББИнинъ куню келе! Къоркъунчлы, гъазапкъа ве шиддетли ачувгъа толу куньдир! Ер юзю сахрагъа чевириледжек, анда яшагъан эписи гуналылар ёкъ этиледжек.
Ай арланаджакъ, кунеш утанаджакъ. Ордуларнынъ РАББИси Сион дагъында ве Ерусалимде падишалыкъ этеджек, акъсакъаллар Онынъ шуретини кореджек.
О куню РАББИ джезалай, о йылы Сион давасы ичюн халкъларнынъ акъларыны бере.
Мен мемлекетке бакътым, о, бакъымсыз ве боштыр; кокке бакътым, ярыкъ ёкътыр.
Сионда бору чалынъыз, азиз дагъымда телюке сигналыны беринъиз. Топракъта яшагъан эр кес къоркъудан титресин, РАББИнинъ куню келеята, энди о якъындыр.
Кунешни къаранлыкъ къаплайджакъ, ай къангъа бояланаджакъ. Ве ондан сонъ РАББИнинъ буюк ве къоркъунчлы куню келеджек.
Укюм чыкъарылгъан вадийинде – адам сюрюлери, РАББИнинъ куню укюм чыкъарыладжакъ ерге якъынлашты!
– О куню, – дей РАББИ-ТААЛЯ, – уйледе кунешни батыраджагъым, купе-куньдюз ер юзюни къарартаджагъым.
РАББИнинъ буюк ве къоркъунчлы куню кельмезден эвель, Мен сизге Ильяс пейгъамберни ёллайджагъым.
Бирден шу куньлернинъ буюк мусибетинден сонъ «Кунеш къара оладжакъ, ай да ярыкъ бермейджек. Йылдызлар коктен тюшеджеклер ве коклердеки кучьлер сарсыладжакълар».
Уйледен башлап саат учьке къадар бутюн дюньяны къаранлыкъ басты.
Шу куньлерде, шу буюк мусибеттен сонъ «Кунеш къара оладжакъ, ай да ярыкъ бермейджек.
Кунеш, ай ве йылдызларда бельгилер пейда оладжакълар. Денъиз ве буюк далгъалар шувулдагъаныны эшитип, ер юзюндеки халкълар гъам-къасеветленип чаресизликке тюшеджеклер.
Юкъарыда кокте аджайип шейлер япаджагъым, ашагъыда ер юзюнде бельгилер береджегим, къан, атеш ве къою думан киби тютюн ёллайджагъым.
О вакъыт Раббининъ Адыны айтып чагъыргъан эр бир адам къуртуладжакъ.
бу адамны Шейтангъа бермек керексинъиз. Онынъ бедени гъайып олсун, руху исе Раббининъ кунюнде къуртулсын.
Озьлеринъиз яхшы билесинъиз ки, Раббининъ куню, гедже хырсыз киби, келеджек.
Раббининъ куню, хырсыз киби, апансыздан келеджек. Шу куню кок гудюрдеп, гъайып оладжакъ, дюньянынъ эсас шейлери янып ирип кетеджеклер, ер ве ер юзюнде япылгъан эр бир шей ачыладжакъ.
Айны шу Сёз шимдики ерни ве коклерни джеза кунюнедже, имансыз адамларнынъ ёкъ олувы кунюнедже атеш ичюн сакълап къалдыра.
Дёртюнджи мелек озь пиаласыны кунеш устюне тёкти, ве кунешке адамларны атешнен якъмакъ къудрети берильди.
Къозу алтынджы печатны бозгъанда, бакъсам, буюк зельзеле олды. Кунеш къара гедже киби къарарды, ай исе бутюнлей къан тюсте олды.